Η τελευταία διαθέσιμη μέρα για shopping σήμερα. Φυσιολογικά, η τελευταία μέρα ξεκινάει από τις 9 πμ. Όχι όμως για μένα. Έχοντας στην τσέπη το 60% των τελευταίων μου χρημάτων, ξόδεψα ενα τετράωρο κοιτάζοντας το ταβάνι, κάνοντας διαδρομές από το ψυγείο στον καναπέ, με τον καφέ στο ενα χέρι και το κινητό στο άλλο.
Το μυαλό μου είχε κολλήσει.. δεν ήξερα τι ήθελα, δεν ήξερα που ήθελα να πάω, κι αν ήθελα κάτι το είχα ξεχάσει εντελώς.
Από αυτήν την δύσκολη θέση με έβγαλε η μαμά, από την άλλη άκρη γραμμής του τηλεφώνου. Σαν να με καταλάβαινε, έβαλε τις σκέψεις μου σε μια σειρά. Με καθησύχασε όταν μου είπε να μην με ανησυχεί που δεν έχω χρήματα για τις τελευταίες αγορές...έχει η αδερφή μου! Έτσι, παρέα με την αδερφή μου, πήγαμε εκεί που δεν είχαμε επισκεφθεί μέχρι τώρα.
Μετά από κάποια ώρα, το μυαλό μου επανήλθε στο άκρον άωτον της ξεγνοιασιάς: εγώ ανέμελη να στέκομαι στον ήλιο-γιατί είχε ηλιοφάνεια σήμερα- με σακούλες αποκτημάτων στα χέρια, η αδερφή μου σε αναμμένα κάρβουνα, να θέλει να δείρει τους καθηγητές της, μες στο άγχος για το πολυπόθητο approval. Τελικά με άφησε για να ξεκαθαρίσει κάποιους λογαριασμούς... Κι εγώ...συνέχισα τα ψώνια!
Το μυαλό μου είχε κολλήσει.. δεν ήξερα τι ήθελα, δεν ήξερα που ήθελα να πάω, κι αν ήθελα κάτι το είχα ξεχάσει εντελώς.
Από αυτήν την δύσκολη θέση με έβγαλε η μαμά, από την άλλη άκρη γραμμής του τηλεφώνου. Σαν να με καταλάβαινε, έβαλε τις σκέψεις μου σε μια σειρά. Με καθησύχασε όταν μου είπε να μην με ανησυχεί που δεν έχω χρήματα για τις τελευταίες αγορές...έχει η αδερφή μου! Έτσι, παρέα με την αδερφή μου, πήγαμε εκεί που δεν είχαμε επισκεφθεί μέχρι τώρα.
Μετά από κάποια ώρα, το μυαλό μου επανήλθε στο άκρον άωτον της ξεγνοιασιάς: εγώ ανέμελη να στέκομαι στον ήλιο-γιατί είχε ηλιοφάνεια σήμερα- με σακούλες αποκτημάτων στα χέρια, η αδερφή μου σε αναμμένα κάρβουνα, να θέλει να δείρει τους καθηγητές της, μες στο άγχος για το πολυπόθητο approval. Τελικά με άφησε για να ξεκαθαρίσει κάποιους λογαριασμούς... Κι εγώ...συνέχισα τα ψώνια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου