Να και η 5η ημέρα... Την περίμενα πως και πως! Μένουν μόλις 2 ημέρες για την επιστροφή, και η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει. Ο καιρός είναι υπέροχος. Με κρύο! Ήλιος! Χωρίς αέρα! Ώρα για shopping. Γιούπι!!!
Όλη η αγορά στα πόδια μου... Ξεχύθηκα αποφασισμένη να το κάνω πραγματικότητα τα πιο τρελά μου όνειρα, να δοκιμάσω ρούχα ρούχα ρούχα χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Πάτησα το κατώφλι του αγαπημένου μου τεσσάρων επιπέδων κατάστημα, και άρπαξα ένα καλάθι-καρότσι. Τριγύρισα σε όλο το ισόγειο...μετά ανέβηκα στον πρώτο όροφο...και στον δεύτερο...μέχρι που συνειδητοποίησα ότι χρειαζόμουν και μια δεύτερη γνώμη, να μου πει την άποψή της γι'αυτά που σκόπευα να δοκιμάσω. Και αυτή ήταν στο πανεπιστήμιο από το πρωί. Μπουχούυουοου...... Εγκατέλειψα το άδειο καρότσι στην θέση του, και έφυγα. Προσπάθησα να ξεχάσω την στενοχώρια μου χαζεύοντας σχεδόν με το ζόρι τις βιτρίνες άλλων μαγαζιών. Ίσα που θυμήθηκα ότι είχα και από εκεί αγορές, και απρόθυμα τις έκανα.
Πίσω στο σπίτι καθόμουν με τις ώρες, αγκαλιά με τις λιγοστές μου αγορές, να κοιτάζω το ταβάνι... Μέχρι που γύρισε από το πανεπιστήμιο η αδερφή μου, και την χιλιοπαρακάλεσα να πάμε μαζί για ψώνια, έστω και για μια ώρα. Παρόλη την κούρασή της, πήγαμε. Σχεδόν τρέχαμε ανάμεσα στα ρούχα, για να προλάβω να της δείξω τι μου άρεσε. Φυσικά ανέλαβε πρωτοβουλία και γέμισε το καλάθι μου με ρούχα που ούτε καν θα δοκίμαζα. By far μακριά από το στυλ μου. Με έσπρωξε στο δοκιμαστήριο και καθόταν σαν μπάστακας απ'έξω μέχρι να με δει με αυτά. Δεν πρόλαβα να τα δοκιμάσω όλα, ωστόσο, ήδη με τράβαγε στο ταμείο. Ναι, τα πήρα.
Όλη η αγορά στα πόδια μου... Ξεχύθηκα αποφασισμένη να το κάνω πραγματικότητα τα πιο τρελά μου όνειρα, να δοκιμάσω ρούχα ρούχα ρούχα χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Πάτησα το κατώφλι του αγαπημένου μου τεσσάρων επιπέδων κατάστημα, και άρπαξα ένα καλάθι-καρότσι. Τριγύρισα σε όλο το ισόγειο...μετά ανέβηκα στον πρώτο όροφο...και στον δεύτερο...μέχρι που συνειδητοποίησα ότι χρειαζόμουν και μια δεύτερη γνώμη, να μου πει την άποψή της γι'αυτά που σκόπευα να δοκιμάσω. Και αυτή ήταν στο πανεπιστήμιο από το πρωί. Μπουχούυουοου...... Εγκατέλειψα το άδειο καρότσι στην θέση του, και έφυγα. Προσπάθησα να ξεχάσω την στενοχώρια μου χαζεύοντας σχεδόν με το ζόρι τις βιτρίνες άλλων μαγαζιών. Ίσα που θυμήθηκα ότι είχα και από εκεί αγορές, και απρόθυμα τις έκανα.
Πίσω στο σπίτι καθόμουν με τις ώρες, αγκαλιά με τις λιγοστές μου αγορές, να κοιτάζω το ταβάνι... Μέχρι που γύρισε από το πανεπιστήμιο η αδερφή μου, και την χιλιοπαρακάλεσα να πάμε μαζί για ψώνια, έστω και για μια ώρα. Παρόλη την κούρασή της, πήγαμε. Σχεδόν τρέχαμε ανάμεσα στα ρούχα, για να προλάβω να της δείξω τι μου άρεσε. Φυσικά ανέλαβε πρωτοβουλία και γέμισε το καλάθι μου με ρούχα που ούτε καν θα δοκίμαζα. By far μακριά από το στυλ μου. Με έσπρωξε στο δοκιμαστήριο και καθόταν σαν μπάστακας απ'έξω μέχρι να με δει με αυτά. Δεν πρόλαβα να τα δοκιμάσω όλα, ωστόσο, ήδη με τράβαγε στο ταμείο. Ναι, τα πήρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου