Ημέρα πεζοπορίας!
Είχε λιακάδα και ζέστη, κι έτσι μπορέσαμε να επισκεφθούμε τα διαφορετικά μέρη του Bristol. Ξεκινάμε περιμένοντας το ιδανικό λεωφορείο, αυτό που θα μας πάει πιο κοντά στον προορισμό μας, αφήνοντας όμως το πιο όμορφο μέρος της διαδρομής να το περπατήσουμε. Στην ουσία, ξεπετάξαμε έτσι την ανηφόοορα και την κατηφόοορα.
Το μέρος, ακτινοβολούσε πράσινο...Ζωηρό, έντονο, γεμάτο ενέργεια, πράσινο. Φαντάστηκα τον εαυτό μου όρθιο σε ενα παγκάκι, να ετοιμάζεται να κάνει ενα μακροβούτι όπως ο Σκρουτζ Μακ Ντακ στο αγαπημένο του θησαυροφυλάκιο. Αλλά τα φτερνίσματα και η επερχόμενη φαγούρα, με εμπόδισαν.
Πήραμε το μονοπάτι για την γέφυρα. Την κρεμαστή γέφυρα του Clifton. Από εκεί μπορείς να δεις αφ' υψηλού το Bristol. Όχι όλο, αλλά αρκετό από αυτό. Από κάτω το ποτάμι, απέναντι τα βράχια. Η άλλη άκρη της γέφυρας ανήκει στην περιοχή Clifton, μια ήσυχη, γραφική αλλά και ακριβή τόσο όσο η κρυολουσία που νιώθεις όταν η γλυκύτατη τσαντούλα που σου έκλεψε το μυαλό ξεπερνάει το βάθος της τσέπης σου.
Η γέφυρα του Clifton εξυπηρετεί επιβατικά Ι.Χ., δίκυκλα, ποδήλατα, και πεζούς. Μόνο οι πεζοποδηλάτες έχουν ελεύθερη διέλευση.
Η γέφυρα τηρεί πιστά το ραντεβού της με την μηνιαία συντήρηση. Μια φορά τον μήνα, είναι κλειστή καθώς οι αρμόδιοι τεχνικοί ελέγχουν κάθε σπιθαμή. Η θέα από εκεί είναι αξέχαστη. Έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι κάθε νεόνυμφου ζευγαριού. Οι γαμήλιες φωτογραφίες λαμβάνουν χώρα στη γέφυρα του Clifton.
Ακριβώς όμως επειδή είναι πολύ ψηλά, έχουν τοποθετηθεί αρκετές πινακίδες που απευθύνονται σε όσους σκέφτονται να πηδήξουν...στο κενό, χωρίς επιστροφή. Πινακίδες με αισιόδοξα και λογικά μηνύματα, που προτρέπουν να επικοινωνήσει ο άμεσα ενδιαφερόμενος, σε κοινωνική υπηρεσία που παρέχει βοήθεια και ψυχολογική υποστήριξη.
Μην φανταστείτε μηνύματα τύπου "η ζωή ειναι μια υπέροχη λιακάδα που δεν πρέπει με τίποτα να χάσεις" και αλλά τέτοια γλυκανάλατα κλισέ. Μιλάμε για σοβαρά μηνύματα.
Είχε λιακάδα και ζέστη, κι έτσι μπορέσαμε να επισκεφθούμε τα διαφορετικά μέρη του Bristol. Ξεκινάμε περιμένοντας το ιδανικό λεωφορείο, αυτό που θα μας πάει πιο κοντά στον προορισμό μας, αφήνοντας όμως το πιο όμορφο μέρος της διαδρομής να το περπατήσουμε. Στην ουσία, ξεπετάξαμε έτσι την ανηφόοορα και την κατηφόοορα.
Το μέρος, ακτινοβολούσε πράσινο...Ζωηρό, έντονο, γεμάτο ενέργεια, πράσινο. Φαντάστηκα τον εαυτό μου όρθιο σε ενα παγκάκι, να ετοιμάζεται να κάνει ενα μακροβούτι όπως ο Σκρουτζ Μακ Ντακ στο αγαπημένο του θησαυροφυλάκιο. Αλλά τα φτερνίσματα και η επερχόμενη φαγούρα, με εμπόδισαν.
Πήραμε το μονοπάτι για την γέφυρα. Την κρεμαστή γέφυρα του Clifton. Από εκεί μπορείς να δεις αφ' υψηλού το Bristol. Όχι όλο, αλλά αρκετό από αυτό. Από κάτω το ποτάμι, απέναντι τα βράχια. Η άλλη άκρη της γέφυρας ανήκει στην περιοχή Clifton, μια ήσυχη, γραφική αλλά και ακριβή τόσο όσο η κρυολουσία που νιώθεις όταν η γλυκύτατη τσαντούλα που σου έκλεψε το μυαλό ξεπερνάει το βάθος της τσέπης σου.
Η γέφυρα του Clifton εξυπηρετεί επιβατικά Ι.Χ., δίκυκλα, ποδήλατα, και πεζούς. Μόνο οι πεζοποδηλάτες έχουν ελεύθερη διέλευση.
Η γέφυρα τηρεί πιστά το ραντεβού της με την μηνιαία συντήρηση. Μια φορά τον μήνα, είναι κλειστή καθώς οι αρμόδιοι τεχνικοί ελέγχουν κάθε σπιθαμή. Η θέα από εκεί είναι αξέχαστη. Έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι κάθε νεόνυμφου ζευγαριού. Οι γαμήλιες φωτογραφίες λαμβάνουν χώρα στη γέφυρα του Clifton.
Ακριβώς όμως επειδή είναι πολύ ψηλά, έχουν τοποθετηθεί αρκετές πινακίδες που απευθύνονται σε όσους σκέφτονται να πηδήξουν...στο κενό, χωρίς επιστροφή. Πινακίδες με αισιόδοξα και λογικά μηνύματα, που προτρέπουν να επικοινωνήσει ο άμεσα ενδιαφερόμενος, σε κοινωνική υπηρεσία που παρέχει βοήθεια και ψυχολογική υποστήριξη.
Μην φανταστείτε μηνύματα τύπου "η ζωή ειναι μια υπέροχη λιακάδα που δεν πρέπει με τίποτα να χάσεις" και αλλά τέτοια γλυκανάλατα κλισέ. Μιλάμε για σοβαρά μηνύματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου