!@#$%^&*?/ Καλάμια!!!

-...Για πες, τι κάνεις;
-Καλά.
-Βρήκες δουλειά;
-...Όχι ακόμα.
-Α.
Και πώς είσαι;
-Καλά.

Η παραπάνω στιχομυθία είναι το πρώτο πράγμα που θα ειπωθεί μεταξύ δύο (τουλάχιστον) ατόμων, όταν συναντηθούν (όχι απαραίτητα) μετά από ένα χρονικό διάστημα, και όταν ο ένας εκ των δύο (κατ'ελάχιστο) έχει απολυθεί από τη δουλειά του και ο άλλος συνεχίζει και εργάζεται.

Για την Ελληνική γλώσσα λένε ότι είναι από τι δυσκολότερες, περίπλοκη όσο τα μαθηματικά, αλλά και εξαιρετικά μαγευτική, διότι κάθε μια λέξη έχει μια και μόνο σημασία. Δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο να μπορέσετε να φανταστείτε πραγματικά πόσοι πιθανοί συνδυασμοί λέξεων και προτάσεων μπορούν να δημιουργηθούν ώστε ο καθένας να έχει το δικό του μοναδικό νόημα... Άπειροι. Τόσοι που το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να καταγράψει, και γι'αυτόν τον λόγο επιστήμονες απ'όλα τα φάσματα, βάσει αλγορίθμων προσπαθούν να βρουν την μοναδικότητα της Ελληνικής γλώσσας. Για τους Ευρωπαίους είναι πολιτιστική ανάγκη να διαδαχθούν την αρχαία Ελληνική γλώσσα. Για εμάς, είναι ανάγκη να ψηφίσουμε πάλι το ίδιο Δου-Σου, το ίδιο με τις προηγούμενες δεκαετίες. Με πιάνουν τα γέλια όταν σκέφτομαι ότι ένας τουρίστας είναι ικανός να παραγγείλει μουσακά και κρασί σε άπταιστα αρχαία Ελληνικά. Από την άλλη, με πιάνουν τα νεύρα μου όταν βλέπω Έλληνα να κάθεται και να περιμένει να βρέξει IQ.

Πίσω στο θέμα μας, το οποίο ήταν η μια και μοναδική, ανεπανάληπτη, βολική (κομψή, εύκολα και πολλά άλλα κοσμητικά επίθετα), λέξη..."καλά".

Την ακούω όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό, πρωταγωνιστώντας σε μια αξιόλογη πληθώρα διαλόγων. Πάσης φύσεως και νοημάτων.
Μάλιστα, η λέξη αυτή, έχει χρησιμοποιηθεί τόοοοοσο πολύ, που έχει χάσει το αρχικό της νόημα, και πλέον, μόλις την ακούς, καταλαβαίνεις ότι από τύχη έφτασες μέχρι εδώ, μη συνεχίζεις, δεν έχεις να ακούσεις κάτι περισσότερο από ένα ξερό "καλά", και τελειώνει εκεί η συζήτηση. Ότι έχεις κάνει/έχει γίνει μέσα σε ένα χρονικό διάστημα, μπορεί και συνοψίζεται άψογα σε μια λέξη με δυο συλλαβές.

Νομίζω (και για να σιγουρευτώ θα επιστρατεύσω γλωσσολόγους-και όχι ωτορινολαρυγγογλωσσολόγους) ότι κάποτε είχε κάτι παραπάνω από ένα ουδέτερο νόημα, ίσως τσούλαγε προς μια θετική κατεύθυνση.
Πλέον κι αυτό με το ζόρι.
Έχει μετατραπεί σε λέξη χαμαιλέων και τζόκερ (αυτόν της τράπουλας, όχι του προποτζίδικου).
Ταιριάζει παντού και πάντα. Μας βγάζει από την δύσκολη θέση να σκεφτούμε τι πραγματικά συμβαίνει με εμάς, και κάνοντας και μια γκριμάτσα, είμαστε καλυμμένοι.

Ακολουθεί μίνι ερμηνευτικό λεξικό.

-"Καλά" είμαι: Ε, βαριέμαι , βαριέμαι, βαριέμαι τη ζωή μου.

-"Καλά" τα πάω: Αρχή είναι ακόμα, κάνω πολλές μ@λ@κίες, έχουμε φάει μερικά πρόστιμα.

-Όλα "καλά": Όπως τα ήξερες, τίποτα νέο, όλα τα ίδια, ρουτίνα, ρουτίνα, κόβω φλέβες....

Κατά την γνώμη μου, πρέπει να εξαλειφθεί από το λεξιλόγιό μας (λες και υπάρχει λεξιλόγιο-αν κρίνουμε από τις διαφορετικές λέξεις που χρησιμοποιούνται για μιλάνε μεταξύ τους τα παιδάκια του δημοτικού μέχρι και...) άμεσα. 
Εγώ προχωρώ και στο ξεσκαρτάρισμα, ατόμων που δεν μπα να'χεις κανα μήνα να τους μιλήσεις, όταν ερωτηθούν "τι κάνεις, πώς είσαι, δεν πήρες κανα τηλέφωνο (εδώ ανοίγουμε άλλο μεγάλο θέμα), χαθήκαμε", την αποστομωτική απάντηση την έχουν έτοιμη: "...καλά είμαι, όπως τα 'ξερες..." και τέλος. Με τόσες εξελίξεις, δεν θα μου λείψει. Μετά από κανα μήνα πάλι.

Κι αν με ξαναρωτήσει ο οποιοσδήποτε, !@#$%^&*?/ Καλάμια!!! θα του απαντήσω.