A strange dream

I was standing there.. When he came closer to me and said that he loves me. I couldn't believe the words that came out of his mouth. I don't know why he feels  this way for me. He has a girlfriend but he said it. He's just a friend for me. He can't have me, and he knows it. I was standing there and my mind was stuck. I thought of a kiss-only a kiss- he would wanted it so much. But I couldn't do it.  A strange dream.

Έκτακτη Ανακοίνωση!

Έκτακτη Ανακοίνωση!

Το παζάρι θα ανοίξει από Δευτέρα 29/04 έως Τετάρτη 01/05, ώρες 19-21μμ.

Αρχίζουμε πλέον να μαζεύουμε (μαζεύω) και να πακετάρουμε (πακετάρω), αλλά προλαβαίνετε να έρθετε.

Προστέθηκαν φωτογραφικά λευκώματα, βιβλία, καλλυντικά και άλλα. 

Θα χαρούμε πολύ αν μας επισκεφθείτε! 

Και μόνο αυτό, άξιζε τον κόπο, για εμάς! 

Απεδήμησεν εις Κύριον

Έχουμε πολλούς συλλογικούς ορειβάτες, πεζοπόρους, φίλους που χρησιμοποιούν το ποδήλατο ως κύριο μεταφορικό μέσο. Αυτό σημαίνει ότι κάθε Πέμπτη που μαζευόμαστε στον σύλλογο (είναι η μέρα μας, περάστε μια βόλτα να περάσουμε εμείς καλά κι εσείς καλύτερα), έρχονται οι φίλοι, έρχονται και τα ποδήλατα μαζί. Κλείστε τα μάτια σας, πάρτε ήρεμες αναπνοές, και φανταστείτε τον 6ο όροφο (ορειβατικός είπαμε!) γεμάτο από κόσμο που κουβεντιάζει από δω κι απο κει, να κάνει χαβαλέ, να ακούγονται γέλια απ'το βάθος...κι ένα σωρό ποδήλατα λίγο πιο πέρα να στριμώχνονται λίγο για να χωρέσει ένα ακόμα. Αυτό το φαινόμενο είναι πιο έντονο τώρα που ανοίγει ο καιρός και πιάνουν οι ζέστες. Είναι και πιο εύθυμοι όλοι.

Έτσι και την Πέμπτη 18/04/2013 (ότι θυμάμαι χαίρομαι) είχαμε στον σύλλογο προβολή ταινίας, και απονομή πτυχίων-εγώ πήρα δύο, όπως και οι υπόλοιποι συνορειβάτες και σχοινοσύντροφοι.

Ξεκίνησε η προβολή, γινόταν πανικός, δεν υπήρχε χώρος για μία ακόμα καρέκλα, κάποιοι ήταν όρθιοι ακόμα κι έξω στο μπαλκόνι (που παρεπιπτόντως έχει φοβερή θέα από τον 6ο)! 
Εγώ δεν παρακολούθησα την προβολή γιατί έπρεπε να προσέχω τα εκθέματα-συνεχώς ερχόταν κόσμος για την προβολή, κι αφού δεν χώραγε στην αίθουσα, πέρναγε μέσα απ'το μισό παζάρι για να βγει στο μπαλκόνι.

Παρέα με την φωτογραφική μου μηχανή, γιατί ο Αγησίλαος ήθελε να φωτογραφίζεται με όλες τις γυναίκες που πέρναγαν από μπροστά μας. 

Όσο λοιπόν οι άλλοι μέσα παρακολουθούσαν ταινία, εγώ έγινα μάρτυρας ενός ιατρικού θαύματος. 

"Απεδήμησεν εις Κύριον" ήταν η πρώτη μου σκέψη. Η σαμπρέλα τα είχε φάει τα ψωμιά της. Είχε ζήσει τη ζωή της. Συνεχώς άντεχε ακόμα, λίγο ακόμα. Μέχρι που στην διαδρομή για τον σύλλογο, έπεσε σε μια λακούβα, και "έφυγε" επιτόπου. Όπως με πληροφόρησαν, ήταν μοιραίο το χτύπημα. Και το ποδήλατο θα έμενε λειψό. 

Αλλά, να! Ο καλός ποδηλάτης έχει πάντα και παντού τα απαραίτητα, μαζί του. Έβγαλε την παλιά σαμπρέλα, έβαλε μια νέα (αχ αυτά τα νιάτα...), τη φούσκωσε (είχε και τρόμπα μαζί του), και τοποθέτησε την ανανεωμένη ρόδα στο ποδήλατο.

 Ανάσταση!

 Και όλα αυτά μέσα σε 20 λεπτά περίπου. Σταυροπόδι στο πάτωμα, μαζί με κουβεντούλα και γέλια. 

Αυτό θα πει Πέμπτη!

Χαμογέλα

Πόσο κοστίζει μια "καλημέρα";
Ένα χαμόγελο;
Τίποτα. Δεν μετριέται σε ευρώ. Δεν έχει χρηματική αξία, ούτε αξία αγαθού που θα χάσεις, κάποιος. Δεν θα γίνεις πιο φτωχός.
Κι όμως, βλέπω τους ανθρώπους γύρω μου και δεν χαμογελάνε πια. Ούτε λένε ¨καλημέρα" στους διπλανούς τους. Ούτε καν στους διαμένοντες στα διπλανά διαμερίσματα, ούτε στους ανθρώπους της γειτονιάς που μια ζωή την περάσαμε μαζί. 
Μια καλημέρα, χαρίζει μια νότα ευδιαθεσίας, φωτίζει τη μέρα σου. Το χαμόγελο που προηγείται της καλημέρας, αποκαλύπτει τον ευχάριστο εαυτό μας. Αυτόν που επιμελώς και με μεγάλη ευκολία, κρύβουμε κάτω από τα βαριά κι ασήκωτα μούτρα, την κακοκεφιά και τη μιζέρια. Τόσο εύκολα μπορούμε να είμαστε δυστυχισμένοι... Και χωρίς λόγο. Τόσο εύκολα χαλάμε τη ζωή μας. Τη σπαταλάμε χωρίς ουσία. Και μετά παραπονιόμαστε και κλαψουρίζουμε και γκρινιάζουμε ότι δεν μας αρέσει η ζωή μας, ότι δεν πετύχαμε κάτι μέχρι τώρα. 
Τη ζωή μας (και τη μοίρα μας) εμείς την ορίζουμε. Από τις πράξεις μας καθορίζεται η πορεία μας. 
Κάθε πρωί περνάω από την υπόγεια διάβαση του Στ. Λαρίσης, για να φτάσω στο μετρό. Κάθε πρωί, υπάρχει ένας νεαρός εκεί, που σκουπίζει την υπόγεια αυτή διάβαση. Δεν τον ξέρω, δεν  με ξέρει. Κάθε μέρα όμως, καλημερίζει όσους περνάνε. Σήμερα τον καλημέρισα εγώ πρώτη, για πρώτη φορά (μέχρι τώρα μου έλεγε "καλημέρα" αλλά τον αγνοούσα). Μου είναι δύσκολο να μιλήσω σε κάποιον που τον βλέπω κάθε μέρα, αλλά δεν τον ξέρω. Μόλις ξεστόμισα αυτήν την λέξη (που σημαίνει "καλή ημέρα") αμέσως αισθάνθηκα καλύτερα. Χωρίς να το καταλάβω, χαμογέλασα κιόλας. Και είχα αυτήν την ευχάριστη-χαρούμενη φάτσα όλη μέρα. Πράγμα που κάνει τους υπολοίπους να αναρωτιούνται γιατί είμαι χαρούμενη. Δεν υπάρχει λόγος να μην είμαι.
Μου είχε πει παλιότερα κάποιος "σοφός" στη δουλειά, να σταματήσω να είμαι χαρούμενη (=να μην είμαι ευχάριστη και ευδιάθετη) στο γραφείο εν ώρα δουλειάς, επειδή δεν είμαι στο σπίτι μου, αλλά στη δουλειά μου. Αυτό το θεωρώ απαράδεκτο. Ποιός θα τολμήσει να μου πει πως πρέπει να αισθάνομαι; Την εν λόγω...διαταγή, την αγνόησα επιδεικτικά με ακόμα πιο χαρούμενη διάθεση, και αντιμετωπίζοντας τα καθημερινά προβλήματα της δουλειάς με χαμόγελο. 
Άλλωστε, λένε: "Σε αυτούς που σου κάνουν τη ζωή δύσκολη και φέρονται άσχημα, χαμογέλα. Θα τους κάνεις να νιώσουν ένα τίποτα".

ΥΓ: Κάθε πρωί στην υπόγεια διάβαση, παίζει το ραδιοφωνάκι του νεαρού που σκουπίζει. Σήμερα άκουσα "...ανάβεις φωτιές, ανάβεις κι όλα τα καις..."
"...κι απ' όπου περάσεις κάνεις καταστροφές..." σιγοτραγουδούσα καθώς απομακρυνόμουν. 

Καλή σας ημέρα!

Μια μικρή ματιά...

                    (η σύνθεση είναι καλλιτεχνική προσφορά από συμμετέχοντα στο Παζάρι)



Καλημέρα, καλημέρα! 

Η ώρα είναι 18.15μμ, αλλά το μυαλό μου τώρα αρχίζει να ξυπνάει.
Οι τελευταίες εβδομάδες είναι πάρα πολύ κουραστικές, αγχώδεις, γεμάτες υπερένταση, αϋπνίες τα βράδια και υπνηλία όλη την επόμενη μέρα.
Οι αιτίες για αυτήν την κατάσταση είναι οι προθεσμίες της δουλειάς, και το παζάρι. Οι λεπτομέρειες της τελευταίας στιγμής, βελτιώσεις, προσθήκες, νέες ιδέες, με έφεραν στα όρια. Για να καταφέρω να συγκεντρωθώ στη δουλειά εν ώρα δουλειάς, ξεκίνησα να πίνω καφέ (εγώ είμαι του τσαγιού). Το πρόσεξαν οι συνάδλφοι, ότι κάτι τρέχει.

Ο καιρός πέρασε, το παζάρι έχει φτάσει στα μισά. 
Τα αντικείμενα που πωλούνται είναι ενδιαφέροντα, και ακόμα συνεχίζουν να μας φέρνουν. 
Πλέον κάνω πατέντες για να χωρέσουν όλα. Αν κάποιος έχει να προτείνει καμία, ελεύθερα, γιατί σιγά σιγά θα στερέψουν οι ιδέες.


Ορίστε και μερικές ενδεικτικές φωτογραφίες.





                       Πρωτότυπα κοσμήματα (εδώ σκουλαρίκια)

Χειροποίητα αρωματικά κεριά και διάφορα βαζάκια για ρεσώ

Διάφοροι κουμπαράδες, μπλουζάκια και ότι δεν έχω χαρίσει από τα κοσμήματά μου

Σε Α' Προβολή, κοσμήματα που μας έχουν δώσει, και στο βάθος τα βαζάκια με σπιτική μαρμελάδα μήλο (την αγάπησε πολύ το γιαούρτι μου).

Κι άλλα πρωτότυπα κοσμήματα. Με έντονο το στοιχείο της επαναχρησιμοποίησης.

Λικεράκια και γλυκά του κουταλιού. Με εσπεριδοειδή. Η πρώτη μου αμαρτία ήταν ένα βαζάκι γλυκό του κουταλιού πορτοκάλι, που συνόδεψε ένα μικρό κεσεδάκι γιαούρτι. (Εντολές γιατρού, το γιαούρτι. Η γλυκιά προσθήκη ήταν δικιά μου πρωτοβουλία, αλλιώς γιαούρτι γιοκ). 

Τα μπουκαλάκια με τις χρωμαστιστές ετικέτες, δεν τα πίνουμε. Τα κάνουμε μασάζ. Μείγματα αιθέριων ελαίων ειδικά για: Τόνωση, Χαλάρωση, Μυικούς πόνους, Ενυδάτωση μαλλιών/Ξηροδερμία, Κρυολόγημα, Κυταρρίτιδα. 

Οι Ονειροπαγίδες είναι κάτι ξεχωριστό στο παζάρι. Κρατάνε μακριά τους εφιάλτες (για μας οι εφιάλτες είναι οι κακές σκέψεις, η μιζέρια, η κακοκεφιά, και οι κακοί άνθρωποι), και μας κάνουν να ονειρευόμαστε περισσότερο και να είμαστε αισιόδοξοι και χαρούμενοι.

 Τα bebe πλεκτά, φυσικά. Μπρελόκ, πορτοφολάκια, καπνοθήκες και άλλα.

 Καδράκια για παιδικό τοίχο. Σκουλαρίκια κρεμασμένα στον πίνακα, τα απίθανα κρεμαστά mobile, κι άλλα πλεκτά, το best seller οι κρεμάστρες τοίχου. (Οι πατέντες που λέγαμε εφαρμόστηκαν κυρίως σε αυτήν την πλευρά του δωματίου).

 Οι πασχαλινές μας λαμπάδες...

Νομίζω είναι φανερό ότι αξιοποιούμε όλον τον χώρο 

Ακόμα και τις καρέκλες

 Και τους πάγκους

Και τα ράφια dexion που συναρμολογήσαμε ειδικά για αυτή τη γωνία.
Εδώ έχουμε τσάντες, τσαντάκια, ρούχα, κούπες, φωτιστικά, φουλάρια, κάδρα, βιβλία, παιχνίδια, και πολλά άλλα!

Και μια συμβουλή εκ πείρας: Προτείνω να περάσετε μια βόλτα γιατί εκείνες τις μαρμελάδες μήλο και τα γλυκά του κουταλιού, δεν τα βλέπω να μένουν για πολύ ακόμα (εντολές γιατρού 1 γιαούρτι / ημέρα). 


Υπενθυμίζω ότι το Παζάρι είναι ανοιχτό για όλον τον Απρίλιο 2013, από Τετάρτη έως Παρασκευή, ώρες 19μμ - 21μμ, εκτός από την Πέμπτη 18/04 που για τεχνικούς λόγους δεν θα δεχτούμε επισκεπτήριο.
Θα μας βρείτε στην Πλατεία Αγίων Θεοδώρων 3, στάση μετρό Πανεπιστήμιο, στον 6ο όροφο.   

 Καλή ξεκούραση!