Περίεργο, πως μια ημέρα σηκώνεσαι πρωί-πρωί (όταν το τελευταίο διάστημα αφήνεις το κρεβάτι και πας για πρωινό κατά το μεσημεράκι), ταξιδεύεις για να πας λίγο πιο έξω από την πόλη -και συνεπώς έξω απ'τα νερά σου-, με σκοπό να δώσεις το παρόν σε ένα σεμινάριο, παρέα με ένα σωρό άγνωστους νέους, και να περάσεις μαζί τους ένα ολόκληρο οκτάωρο (και κάτι παραπάνω).
Το μόνο κοινό στοιχείο μεταξύ μας, που όμως καθορίζει και την συμμετοχή στο σεμινάριο αυτό, είναι η ανεργία.
Στην αρχή περιμένουμε στον χώρο υποδοχής. Μετά μας καλοσωρίζουν και μας οδηγούν σε μια αίθουσα, προτρέποντάς μας να νιώσουμε "σαν στο σπίτι μας", και να κάτσουμε όπου θέλουμε. Μπροστά σε μια άδεια αίθουσα, εμείς στεκόμαστε αναποφάσιστοι για την θέση που θα επιλέξουμε. Τελικώς, πιάνουμε διστακτικά μια καρέκλα και βάζουμε τον ποπό μας να κάτσει. Αφού προηγουμένως βγάλουμε την σακουλίτσα με τα δωράκια από πάνω.
Στο τραπέζι που επέλεξα να κάτσω, βρέθηκα με άλλα τέσσερα άτομα. Τρία κορίτσια, κι ένα αγόρι. "Ποιος στην τύχη του" θα σκεφτόταν, μέχρι που αρχίσαμε να συζητάμε -οι τέσσερις μας και αυτός-και συνειδητοποίησε ότι κάθε άλλο παρά τυχερός ήταν, που βρέθηκε ανάμεσα σε τέσσερα δυναμικά κορίτσια, και πολύ "kick ass"!
Έχουμε σερβιριστεί καφέ, λιμπιζόμαστε και τα μπισκοτάκια-κέικ που η "συμμαθήτρια" έφερε σε ένα πλαστικό πιατάκι στην μέση του τραπεζιού -από δύο από κάθε είδος- γιατί όπως είπε και η ίδια, ντράπηκε να φέρει μόνο αυτό που της άρεσε, κι έτσι έφερε απ'όλα, για όλους μας. Αμέσως μου έρχονται στο μυαλό τα μπισκότα που παλεύω να φτιάξω, και αυθόρμητα ρωτάω αν φτιάχνουν τα κορίτσια μπισκότα στο σπίτι τους -θετική μεν απάντηση, αρνητικό δε, αποτέλεσμα- και τον νεαρό που κάπως με αγριοκοιτάζει και μου λέει "ε όχι και μπισκότα! Τα βασικά, καμιά μακαρονάδα, τοστ, σπέσιαλ τοστ...".
Κάπως έτσι ξεκίνησε να σπάει ο πάγος και να γίνεται θρύψαλα, μειώνοντας και την αμηχανία ανάμεσά μας.
Σε λίγη ώρα, συζητούσαμε με τόση άνεση και οικειότητα σαν να γνωριζόμαστε από παλιά, και είχαμε καιρό να ειδωθούμε.
Γρήγορα η συζήτηση επεκτάθηκε και σε άλλα θέματα, όπως τα χόμπι, οι σπουδές, το background, η τρέχουσα κατάσταση... Συναισθηματικά ξεκινήσαμε με γέλια, και καταλήξαμε σε μια προβληματισμένη έκφραση, αυτήν που προδίδει την αβεβαιότητα του παρόντος και του μέλλοντος.
Όλες αυτές οι νεαρές ηλικίες, από 22 έως και 30 ετών, έχουν μέσα τους τόση ζωντάνια, τόση διάθεση για εργασία, τόσες διαφορετικές κι ευχάριστες προσωπικότητες, έτοιμοι να προσφέρουν κάτι το διαφορετικό στην κοινωνία, στον κόσμο όλο, βρίσκονται δυστυχώς στο ράφι.
Το σεμινάριο που κληρωθήκαμε να ξεκινήσουμε είχε θέμα "Agro-Από το χωράφι, στο ράφι" -εντελώς συμπτωματικά- και σε καμία περίπτωση δεν υποννοεί την εργασιακή κατάσταση της χώρας.
Άνθρωποι της εταιρείας, του συγκεκριμένου τομέα, αναλαμβάνουν -με πολλή χαρά, πιστέψτε με, φαίνεται από τον τρόπο που μιλούν και τις αντιδράσεις τους- να παρουσιάσουν στοιχεία και διαδικασίες, πρακτικές που ακολοθούνται παγκοσμίως, αλλά και από τον ίδιο τον οργανισμό, από την παραγωγή, μέχρι την ασφάλεια, την διακίνηση των αγαθών και τελικά, μέχρι το ράφι των καταστημάτων, όπου πλέον τα προϊόντα είναι διαθέσιμα στους καταναλωτές.
Και τι θα ακούσουμε όλο αυτό το 8ωρο;
Θα δούμε. Είμαστε μόλις στην αρχή!
.~.
Pepsico School - Τι είναι
Το Pepsico School είναι ένα event, αποτελείται από μια σειρά εκπαιδευτικών σεμιναρίων που διοργανώνεται από την εταιρεία Pepscico-Ήβη, με περιεχόμενο κυριολεκτικά "βγαλμένο από την ζωή" της εταιρείας, και ειδικά διαμορφωμένο για τους συμμετέχοντες.
Η ιδέα ξεκίνησε από τους ίδιους τους εργαζόμενους και σκοπό έχει την μετάδοση γνώσεων στους νέους.
Τα σεμινάρια απευθύνονται σε ανέργους πτυχιούχους νέους, ανεξάρτητα από το αντικείμενο των σπουδών.
Συνολικά γίνονται οκτώ έως δέκα διαφορετικά σεμινάρια, κάθε ένα αντιστοιχεί σε κάποιον τομέα ή διαδικασία που εφαρμόζει η επιχείρηση.
Υπάρχει το δικαίωμα επιλογής θεμάτων , όμως μόνο σε ένα από αυτά -και εφόσον κληρωθεί ο υποψήφιος- δύναται να παρακολουθήσει. Μετά την επιτυχή παρακολούθηση, διαγράφεται αυτόματα από την λίστα των υπολοίπων σεμιναρίων. Με αυτόν τον τρόπο, δίνεται η δυνατότητα να παρακολουθήσουν πολλοί ενδιαφερόμενοι τα σεμινάρια. Γι'αυτόν τον λόγο, επιλέξτε προσεκτικά τι πραγματικά σας ενδιαφέρει να παρακολουθήσετε.
Δεν υπάρχει κόστος συμμετοχής.
Τα σεμινάρια γίνονται στον χώρο της εταιρείας, σε άκρως φιλικό και ευχάριστο περιβάλλον. Δεν ήταν μόνο μία η φορά που άκουσα "αχ, μακάρι να εργαζόμουν εδώ". Εισηγητές είναι εργαζόμενοι, που για μια ημέρα αφήνουν την δουλειά και περνούν τον χρόνο τους μαζί μας, παρουσιάζοντας, και λύνοντας απορίες. Κι εκεί φαίνεται ότι αυτή η δράση γίνεται με ευχαρίστηση, και όχι αναγκαστικά.
Γεμίσαμε την ημέρα μας ευχάριστα, γνωρίσαμε και συζητήσαμε ειλικρινώς, με στελέχη που δεν φοβούνται να "αποκαλυφθούν", καθώς και είχαμε μια ακόμα ευκαιρία να κάνουμε νέους φίλους, έστω και για λίγο, όπως όταν ήμασταν παιδιά. Φωτογραφηθήκαμε μαζί με τους εργαζόμενους, τόσο κατά την απονομή των βεβαιώσεων παρακολούθησης, τόσο και στην ομαδική φωτογραφία στο τέλος του σεμιναρίου.
Diversity and Inclusion - Αγκαλιάζοντας την διαφορετικότητα
Με ένα βίντεο που δημιουργήθηκε από την ομάδα του εξωτερικού, άνοιξε η αυλαία για την έναρξη του εκπαιδευτικού σεμιναρίου. Ένα βίντεο με θέμα την διαφορετικότητα των ατόμων, από το φύλο, την εμφάνιση, την θρησκεία, τις ειδικές ανάγκες, και πως μια διεθνής εταιρεία την "αγκαλιάζει" στο ανθρώπινο δυναμικό.
Τέτοια παρουσίαση νοοτροπίας είναι παράταιρη στις μέρες μας, σαν ψέμα φαίνεται, δεν περίμενα ποτέ να δω κάτι τέτοιο.Αλλά είναι και μια ελπίδα για όλους εμάς που πιστεύουμε στις ηθικές αξίες, στις δίκαιες διαδικασίες, κόντρα σε όλους αυτούς που προσλαμβάνονται με "μέσο", ότι υπάρχουν και κολοσσοί εταιρείες που πιστεύουν στα ίδια, και μας θέλουν για την διαφορετικότητά μας, και θα το ρισκάρουν γι'αυτό.
Η Pepsico-Ήβη, είναι βραβευμένη για το εργασιακό περιβάλλον της.
Το μόνο κοινό στοιχείο μεταξύ μας, που όμως καθορίζει και την συμμετοχή στο σεμινάριο αυτό, είναι η ανεργία.
Στην αρχή περιμένουμε στον χώρο υποδοχής. Μετά μας καλοσωρίζουν και μας οδηγούν σε μια αίθουσα, προτρέποντάς μας να νιώσουμε "σαν στο σπίτι μας", και να κάτσουμε όπου θέλουμε. Μπροστά σε μια άδεια αίθουσα, εμείς στεκόμαστε αναποφάσιστοι για την θέση που θα επιλέξουμε. Τελικώς, πιάνουμε διστακτικά μια καρέκλα και βάζουμε τον ποπό μας να κάτσει. Αφού προηγουμένως βγάλουμε την σακουλίτσα με τα δωράκια από πάνω.
Στο τραπέζι που επέλεξα να κάτσω, βρέθηκα με άλλα τέσσερα άτομα. Τρία κορίτσια, κι ένα αγόρι. "Ποιος στην τύχη του" θα σκεφτόταν, μέχρι που αρχίσαμε να συζητάμε -οι τέσσερις μας και αυτός-και συνειδητοποίησε ότι κάθε άλλο παρά τυχερός ήταν, που βρέθηκε ανάμεσα σε τέσσερα δυναμικά κορίτσια, και πολύ "kick ass"!
Έχουμε σερβιριστεί καφέ, λιμπιζόμαστε και τα μπισκοτάκια-κέικ που η "συμμαθήτρια" έφερε σε ένα πλαστικό πιατάκι στην μέση του τραπεζιού -από δύο από κάθε είδος- γιατί όπως είπε και η ίδια, ντράπηκε να φέρει μόνο αυτό που της άρεσε, κι έτσι έφερε απ'όλα, για όλους μας. Αμέσως μου έρχονται στο μυαλό τα μπισκότα που παλεύω να φτιάξω, και αυθόρμητα ρωτάω αν φτιάχνουν τα κορίτσια μπισκότα στο σπίτι τους -θετική μεν απάντηση, αρνητικό δε, αποτέλεσμα- και τον νεαρό που κάπως με αγριοκοιτάζει και μου λέει "ε όχι και μπισκότα! Τα βασικά, καμιά μακαρονάδα, τοστ, σπέσιαλ τοστ...".
Κάπως έτσι ξεκίνησε να σπάει ο πάγος και να γίνεται θρύψαλα, μειώνοντας και την αμηχανία ανάμεσά μας.
Σε λίγη ώρα, συζητούσαμε με τόση άνεση και οικειότητα σαν να γνωριζόμαστε από παλιά, και είχαμε καιρό να ειδωθούμε.
Γρήγορα η συζήτηση επεκτάθηκε και σε άλλα θέματα, όπως τα χόμπι, οι σπουδές, το background, η τρέχουσα κατάσταση... Συναισθηματικά ξεκινήσαμε με γέλια, και καταλήξαμε σε μια προβληματισμένη έκφραση, αυτήν που προδίδει την αβεβαιότητα του παρόντος και του μέλλοντος.
Όλες αυτές οι νεαρές ηλικίες, από 22 έως και 30 ετών, έχουν μέσα τους τόση ζωντάνια, τόση διάθεση για εργασία, τόσες διαφορετικές κι ευχάριστες προσωπικότητες, έτοιμοι να προσφέρουν κάτι το διαφορετικό στην κοινωνία, στον κόσμο όλο, βρίσκονται δυστυχώς στο ράφι.
Το σεμινάριο που κληρωθήκαμε να ξεκινήσουμε είχε θέμα "Agro-Από το χωράφι, στο ράφι" -εντελώς συμπτωματικά- και σε καμία περίπτωση δεν υποννοεί την εργασιακή κατάσταση της χώρας.
Άνθρωποι της εταιρείας, του συγκεκριμένου τομέα, αναλαμβάνουν -με πολλή χαρά, πιστέψτε με, φαίνεται από τον τρόπο που μιλούν και τις αντιδράσεις τους- να παρουσιάσουν στοιχεία και διαδικασίες, πρακτικές που ακολοθούνται παγκοσμίως, αλλά και από τον ίδιο τον οργανισμό, από την παραγωγή, μέχρι την ασφάλεια, την διακίνηση των αγαθών και τελικά, μέχρι το ράφι των καταστημάτων, όπου πλέον τα προϊόντα είναι διαθέσιμα στους καταναλωτές.
Και τι θα ακούσουμε όλο αυτό το 8ωρο;
Θα δούμε. Είμαστε μόλις στην αρχή!
.~.
Pepsico School - Τι είναι
Το Pepsico School είναι ένα event, αποτελείται από μια σειρά εκπαιδευτικών σεμιναρίων που διοργανώνεται από την εταιρεία Pepscico-Ήβη, με περιεχόμενο κυριολεκτικά "βγαλμένο από την ζωή" της εταιρείας, και ειδικά διαμορφωμένο για τους συμμετέχοντες.
Η ιδέα ξεκίνησε από τους ίδιους τους εργαζόμενους και σκοπό έχει την μετάδοση γνώσεων στους νέους.
Τα σεμινάρια απευθύνονται σε ανέργους πτυχιούχους νέους, ανεξάρτητα από το αντικείμενο των σπουδών.
Συνολικά γίνονται οκτώ έως δέκα διαφορετικά σεμινάρια, κάθε ένα αντιστοιχεί σε κάποιον τομέα ή διαδικασία που εφαρμόζει η επιχείρηση.
Υπάρχει το δικαίωμα επιλογής θεμάτων , όμως μόνο σε ένα από αυτά -και εφόσον κληρωθεί ο υποψήφιος- δύναται να παρακολουθήσει. Μετά την επιτυχή παρακολούθηση, διαγράφεται αυτόματα από την λίστα των υπολοίπων σεμιναρίων. Με αυτόν τον τρόπο, δίνεται η δυνατότητα να παρακολουθήσουν πολλοί ενδιαφερόμενοι τα σεμινάρια. Γι'αυτόν τον λόγο, επιλέξτε προσεκτικά τι πραγματικά σας ενδιαφέρει να παρακολουθήσετε.
Δεν υπάρχει κόστος συμμετοχής.
Τα σεμινάρια γίνονται στον χώρο της εταιρείας, σε άκρως φιλικό και ευχάριστο περιβάλλον. Δεν ήταν μόνο μία η φορά που άκουσα "αχ, μακάρι να εργαζόμουν εδώ". Εισηγητές είναι εργαζόμενοι, που για μια ημέρα αφήνουν την δουλειά και περνούν τον χρόνο τους μαζί μας, παρουσιάζοντας, και λύνοντας απορίες. Κι εκεί φαίνεται ότι αυτή η δράση γίνεται με ευχαρίστηση, και όχι αναγκαστικά.
Γεμίσαμε την ημέρα μας ευχάριστα, γνωρίσαμε και συζητήσαμε ειλικρινώς, με στελέχη που δεν φοβούνται να "αποκαλυφθούν", καθώς και είχαμε μια ακόμα ευκαιρία να κάνουμε νέους φίλους, έστω και για λίγο, όπως όταν ήμασταν παιδιά. Φωτογραφηθήκαμε μαζί με τους εργαζόμενους, τόσο κατά την απονομή των βεβαιώσεων παρακολούθησης, τόσο και στην ομαδική φωτογραφία στο τέλος του σεμιναρίου.
Diversity and Inclusion - Αγκαλιάζοντας την διαφορετικότητα
Με ένα βίντεο που δημιουργήθηκε από την ομάδα του εξωτερικού, άνοιξε η αυλαία για την έναρξη του εκπαιδευτικού σεμιναρίου. Ένα βίντεο με θέμα την διαφορετικότητα των ατόμων, από το φύλο, την εμφάνιση, την θρησκεία, τις ειδικές ανάγκες, και πως μια διεθνής εταιρεία την "αγκαλιάζει" στο ανθρώπινο δυναμικό.
Τέτοια παρουσίαση νοοτροπίας είναι παράταιρη στις μέρες μας, σαν ψέμα φαίνεται, δεν περίμενα ποτέ να δω κάτι τέτοιο.Αλλά είναι και μια ελπίδα για όλους εμάς που πιστεύουμε στις ηθικές αξίες, στις δίκαιες διαδικασίες, κόντρα σε όλους αυτούς που προσλαμβάνονται με "μέσο", ότι υπάρχουν και κολοσσοί εταιρείες που πιστεύουν στα ίδια, και μας θέλουν για την διαφορετικότητά μας, και θα το ρισκάρουν γι'αυτό.
Η Pepsico-Ήβη, είναι βραβευμένη για το εργασιακό περιβάλλον της.
