Μάναααααα....!!! Φαϊ...!!!

Ποτέ δεν το περίμενα αυτό από εμένα. 

Εσχάτη προδοσία.

Εγώ, φανατική εργένισσα στην κουζίνα, να καταπατώ την υπόσχεση που είχα δώσει στον εαυτό μου από τότε που με θυμάμαι.

Στην κουζίνα μπαίνουμε μόνο για να φάμε, και να φτιάξουμε coctails/smoothies,punch.

Κι όμως... Αυτόν ακριβώς τον κανόνα καταπάτησα για πρώτη φορά την περίοδο 2004-2008 όντας φοιτήτρια και, αναγκαστικά, όταν τα φαγητά της γιαγιάς -που μου έστελνε με το ΚΤΕΛ, και τα οποία διατηρούνταν στο ψυγείο για περίπου δύο εβδομάδες- τα κλάταραν, έπιασα στα χέρια μου για πρώτη φορά: κατσαρόλα...τηγάνι...τρυπητήρι... Και κατόρθωσα να φτιάχνω: ρύζι...πουρέ (έτοιμο, σε σκόνη)...μακαρόνια...ομελέτα...

Τελείωσαν όμως τα φοιτητικά χρόνια, και τελείωσε και η πρακτική μου στην κουζίνα. Ξαναγύρισα στις παλιές συνήθειες: Φαγητό μαγειρεμένο από τη μαμάκα μου. Και συνεχίστηκε μέχρι και πριν λίγους μήνες.

Πλέον μένω μόνη μου (γιούπι! φοιτητικά χρόνια Νο.2) σε ένα τεράαααστιο σπίτι, με μια ολοκαίνουρια κεραμεική κουζίνα (που ακόμα μαθαίνω πως λειτουργεί-και πως την καθαρίζουμε), ένα σκασμό ντουλάπια ιδανικά να πλαισιώσουν ταβέρνα, κατσαρολικά, χύτρες, τηγάνια, και...βασικά υλικά που κάθε καθωςπρέπει κουζίνα πρέπει να έχει στα ντουλάπια της.

Ειδικά δε αυτό το τελευταίο, τελειωμό δεν έχει. Τα βασικά υλικά είναι πάρα πολλά. Σιγά που θα τα χρησιμοποιήσω εγώ όλα αυτά...!

Κι όμως.... Ποτέ μη λες ποτέ.

Τους τελευταίους δύο μήνες που κάνω διακοπές, χαζεύω διάφορα στο ίντερνετ, πέφτει το μάτι μου σε κάτι γλυκά βγαλμένα μόλις από τον φούρνο, ζουμερά, μυρωδάτα...

Κάπως έτσι ξεκίνησα να πειραματίζομαι και να δημιουργώ. Γλυκά αλλά και κανονικά φαγητά. Η πικοιλία μου δεν είναι μεγάλη, αλλά αξιόλογη και πολλά υποσχόμενη.

Και κάθε φορά, με...μπελάδες, φυσικά.

Καλωσορίσατε στο Μάναααααα....!!!   Φαϊ...!!!.

44.

45.

46.

41.

42.

43.

44.

45.

(Απολαύστε υπεύθυνα) - Αποτελέσματα ψηφοφορίας Γιατί εσείς οι μοτοσυκλετιστές Δεν φοράτε κράνος;

...Ξέχασα να ανανεώσω την ημερομηνία λήξης της ψηφοφορίας, και αυτή...έληξε!
Δυστυχώς-ευτυχώς για σας- δεν μπορώ να "ανοίξω" την ψηφοφορία για να ψηφίσετε-λες και θα ψηφίζατε, τόσους μήνες που την έχω εκεί, μόνο 3 άτομα έριξαν την ψήφο τους-, με αποτέλεσμα την αναπόφευκτη ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, τα οποία σε καμμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν ούτε ένα σεβαστό δείγμα ερωτηθέντων. Ή μήπως όχι; Αν κρίνω ότι οι περισσότεροι δεν έδωσαν σημασία σε μια απλή ψηφοφορία, γιατί να δώσουν σημασία σε κάτι που αφορά άμεσα τη ζωή τους;

Στην ερώτηση λοιπόν "Ποιός είναι ο λόγος για τον οποίο εσείς οι μοτοσυκλετιστές Δεν φοράτε κράνος;", την προτίμηση κέρδισαν οι παρακάτω απαντήσεις. (Απολαύστε υπεύθυνα):

Τα μυγάκια και τα λοιπά ιπτάμενα έχουν τέλεια γεύση.   1 (33%)

Το μαλλί μου είναι σημαντικότερο από όλο το υπόλοιπο κεφάλι...δεν πρέπει να χαλάσει σε καμία περίπτωση.   2 (66%)

Ο αγκώνας μου/ο καθρέφτης μου χρειάζεται περισσότερη προστασία απ ότι το κεφάλι μου.   0 (0%)

"Γιατί να πληρώνουμε για κράνος? Αν είναι να σου τύχει, θα σου τύχει με ή χωρίς κράνος."   2 (66%)

Με πονάει ο αυχένας μου απο το κράνος.   0 (0%)

Με πιάνει φαγούρα στα μαλλιά.   1 (33%)

Γιατί οι φίλοι μου θα με κοροιδέψουν αν φοράω.   1 (33%)

Γιατί βαριέμαι να το κουβαλάω μαζί μου.   1 (33%)

Γιατί μου μειώνει την ορατότητα.   0 (0%)

Γιατί είμαι βλάκας / καθυστερημένος / ηλίθιος.    1 (33%)

Γιατί η μ@λ@κία είναι ανίκητη.    1 (33%)

... γιατί μου αρέσει να παίζω με τον Θάνατο, απλά δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμη οτι αυτό κάνω... .   0 (0%)

Γιατί το κεφάλι μου είναι άδειο και άχρηστο ούτε σι άλλως.    1 (33%)

Εντάξει μωρέ, σιγά τώρα... .   0 (0%)

Σιγά με το παπί και να πέσεις δε χτυπάς.    1 (33%)

Γιατί με ζεσταίνει.   1 (33%)

Γιατί έχω αλλεργία στο κράνος.   0 (0%)

Γιατί κάνει πυτιρίδα.   1 (33%)

Γιατί είναι ακριβό.   1 (33%)

Γιατί έδωσα ένα σκασμό λεφτά και δεν θέλω να το χαλάσω/ γρατζουνίσω... . 1 (33%)

Γιατί οι γκόμενες δεν θα βλέπουν ποιος είμαι.   1 (33%)

Εγώ είμαι σιδεροκέφαλος και να πέσω δεν θα πάθω τίποτα!   0 (0%)

Γιατί πάω μόνο μέχρι τη γωνία.   1 (33%)

Γιατί άμα πέσω με την μηχανή, και χτυπήσω άσχημα δεν θέλω να ζήσω και να είμαι σε κώμα ή παράλυτος για μια ζωή...άμα πέσω και χτυπήσω άσχημα να πάω μια και καλή.   1 (33%)

Για να φοράω γυαλιά ηλίου.   0 (0%)

Άλλο: Η οδήγηση χωρίς κράνος, είναι σαν το σεξ χωρίς προφύλαξη. Μπορεί να είναι επικίνδυνο, αλλά γουστάρω περισσότερο!


Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω τους τρεις ψηφοφόρους που βοήθησαν ώστε να καταλάβουμε τι γίνεται στο μυαλό των αναβατών δικύκλων.

!@#$%^&*?/ Καλάμια!!!

-...Για πες, τι κάνεις;
-Καλά.
-Βρήκες δουλειά;
-...Όχι ακόμα.
-Α.
Και πώς είσαι;
-Καλά.

Η παραπάνω στιχομυθία είναι το πρώτο πράγμα που θα ειπωθεί μεταξύ δύο (τουλάχιστον) ατόμων, όταν συναντηθούν (όχι απαραίτητα) μετά από ένα χρονικό διάστημα, και όταν ο ένας εκ των δύο (κατ'ελάχιστο) έχει απολυθεί από τη δουλειά του και ο άλλος συνεχίζει και εργάζεται.

Για την Ελληνική γλώσσα λένε ότι είναι από τι δυσκολότερες, περίπλοκη όσο τα μαθηματικά, αλλά και εξαιρετικά μαγευτική, διότι κάθε μια λέξη έχει μια και μόνο σημασία. Δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο να μπορέσετε να φανταστείτε πραγματικά πόσοι πιθανοί συνδυασμοί λέξεων και προτάσεων μπορούν να δημιουργηθούν ώστε ο καθένας να έχει το δικό του μοναδικό νόημα... Άπειροι. Τόσοι που το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να καταγράψει, και γι'αυτόν τον λόγο επιστήμονες απ'όλα τα φάσματα, βάσει αλγορίθμων προσπαθούν να βρουν την μοναδικότητα της Ελληνικής γλώσσας. Για τους Ευρωπαίους είναι πολιτιστική ανάγκη να διαδαχθούν την αρχαία Ελληνική γλώσσα. Για εμάς, είναι ανάγκη να ψηφίσουμε πάλι το ίδιο Δου-Σου, το ίδιο με τις προηγούμενες δεκαετίες. Με πιάνουν τα γέλια όταν σκέφτομαι ότι ένας τουρίστας είναι ικανός να παραγγείλει μουσακά και κρασί σε άπταιστα αρχαία Ελληνικά. Από την άλλη, με πιάνουν τα νεύρα μου όταν βλέπω Έλληνα να κάθεται και να περιμένει να βρέξει IQ.

Πίσω στο θέμα μας, το οποίο ήταν η μια και μοναδική, ανεπανάληπτη, βολική (κομψή, εύκολα και πολλά άλλα κοσμητικά επίθετα), λέξη..."καλά".

Την ακούω όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό, πρωταγωνιστώντας σε μια αξιόλογη πληθώρα διαλόγων. Πάσης φύσεως και νοημάτων.
Μάλιστα, η λέξη αυτή, έχει χρησιμοποιηθεί τόοοοοσο πολύ, που έχει χάσει το αρχικό της νόημα, και πλέον, μόλις την ακούς, καταλαβαίνεις ότι από τύχη έφτασες μέχρι εδώ, μη συνεχίζεις, δεν έχεις να ακούσεις κάτι περισσότερο από ένα ξερό "καλά", και τελειώνει εκεί η συζήτηση. Ότι έχεις κάνει/έχει γίνει μέσα σε ένα χρονικό διάστημα, μπορεί και συνοψίζεται άψογα σε μια λέξη με δυο συλλαβές.

Νομίζω (και για να σιγουρευτώ θα επιστρατεύσω γλωσσολόγους-και όχι ωτορινολαρυγγογλωσσολόγους) ότι κάποτε είχε κάτι παραπάνω από ένα ουδέτερο νόημα, ίσως τσούλαγε προς μια θετική κατεύθυνση.
Πλέον κι αυτό με το ζόρι.
Έχει μετατραπεί σε λέξη χαμαιλέων και τζόκερ (αυτόν της τράπουλας, όχι του προποτζίδικου).
Ταιριάζει παντού και πάντα. Μας βγάζει από την δύσκολη θέση να σκεφτούμε τι πραγματικά συμβαίνει με εμάς, και κάνοντας και μια γκριμάτσα, είμαστε καλυμμένοι.

Ακολουθεί μίνι ερμηνευτικό λεξικό.

-"Καλά" είμαι: Ε, βαριέμαι , βαριέμαι, βαριέμαι τη ζωή μου.

-"Καλά" τα πάω: Αρχή είναι ακόμα, κάνω πολλές μ@λ@κίες, έχουμε φάει μερικά πρόστιμα.

-Όλα "καλά": Όπως τα ήξερες, τίποτα νέο, όλα τα ίδια, ρουτίνα, ρουτίνα, κόβω φλέβες....

Κατά την γνώμη μου, πρέπει να εξαλειφθεί από το λεξιλόγιό μας (λες και υπάρχει λεξιλόγιο-αν κρίνουμε από τις διαφορετικές λέξεις που χρησιμοποιούνται για μιλάνε μεταξύ τους τα παιδάκια του δημοτικού μέχρι και...) άμεσα. 
Εγώ προχωρώ και στο ξεσκαρτάρισμα, ατόμων που δεν μπα να'χεις κανα μήνα να τους μιλήσεις, όταν ερωτηθούν "τι κάνεις, πώς είσαι, δεν πήρες κανα τηλέφωνο (εδώ ανοίγουμε άλλο μεγάλο θέμα), χαθήκαμε", την αποστομωτική απάντηση την έχουν έτοιμη: "...καλά είμαι, όπως τα 'ξερες..." και τέλος. Με τόσες εξελίξεις, δεν θα μου λείψει. Μετά από κανα μήνα πάλι.

Κι αν με ξαναρωτήσει ο οποιοσδήποτε, !@#$%^&*?/ Καλάμια!!! θα του απαντήσω.