Τίποτα δεν είναι τυχαίο

Έσπρωξα την πόρτα και βγήκα από την πολυπληθή αίθουσα. Το μυαλό μου δεν υπάκουε στη λογική και στην ψυχραιμία. Τα δάκρυα του πανικού κυλούσαν στα μάγουλά μου, και το show δεν είχε καν αρχίσει.

Ανοίγοντας λοιπόν την πόρτα της εξόδου κινδύνου, αλαφιασμένη, βρέθηκα μπροστά σε έναν νεαρό που έκανε πρόβα με το ακκορντεόν του. Εγώ στον κόσμο μου, τον ρώτησα που ήταν η έξοδος. Μου απάντησε, ότι απ'τη μια ήταν τα καμαρίνια, και απ'την άλλη η αίθουσα απ'όπου είχα μόλις βγει. Είπα, δεν πειράζει, θα κάτσω εκεί, στα σκαλοπάτια. Κι έτσι έκανα. 

Ούτε που ξέρω πόση ώρα είχε περάσει μέχρι να συμμαζέψω τις άτακτες σκέψεις μου, να βρω το θάρρος και να επιστρέψω στο τραπέζι μας.

Πρώτο τραπέζι πίστα που λένε, και πράγματι, πλήρη θέα της σκηνής.

Για αρκετή ώρα έψαχνα να βρω τον νεαρό μουσικό με το ακκορντεόν. Όταν τελικά τον εντόπισα, κρατούσε ένα σαξόφωνο.

Εντυπωσιάστηκα που νεαροί μουσικοί σαν αυτόν (αλλά και η υπόλοιπη μπάντα) έχουν γνώσεις για πάνω από ένα μουσικό όργανο. Και ακόμα πιο πολύ χάρηκα που έχουν καταφέρει να είναι σε ένα πετυχημένο μουσικό σύνολο.

25η Δεκεμβρίου 2013, Χριστούγεννα, εμείς για διασκέδαση, κι αυτοί για δουλειά. Να μας διασκεδάσουν. 

Άφησαν πίσω την ανάγκη τους να περάσουν αυτήν την γιορτή με την οικογένεια και τους φίλους τους, και συμβιβάστηκαν με τις απαιτήσεις αυτής της δουλειάς.

Αστείο είναι, το πιο ασυνήθιστο που θα διαταράξει την περίεργη ροή των πραγμάτων, αυτό σου μένει στο μυαλό και αντιστέκεται, σιγά σιγά επανέρχεσαι στην πραγματικότητα.

Για μένα λοιπόν, την παράσταση την έκλεψε ο νεαρός με το ακκορντεόν, που αργότερα αποδείχθηκε ότι αναλάμβανε και χρέη σαξοφωνίστα καθώς και φωνητικά, αυτός και η "άσημη" για πολλούς, μπάντα. Όχι τα "αστέρια" Μπουλάς, Σαββόπουλος, Ζουγανέλης, Μαχαιρίτσας.

Δε λέω, αυτοί ήταν το επίκεντρο, με τους αιχμηρούς διαλόγους, τις συνεχόμενες ατάκες.

Αλλά ποιός δίνει σημασία στους μουσικούς της σκιας, που σήμερα είναι και αύριο δεν είναι, οι οποίοι πλαισιώνουν τα βασικά ονόματα; Ελάχιστοι. Κακώς, γιατί η μπάντα είναι η ψυχή της σκηνής, του μουσικού συνόλου.

Δεν υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα απ'όλες τις μουσικές που συγκροτούν ένα κομμάτι, να ξεχωρίζει το ίχνος ενός ακκορντεόν, ενός φλάουτου, ηλεκτρικού μπάσου, σαξόφωνου. 

Λόγω του ύφους του προγράμματος, όλα τα μέλη έπρεπε να συμμετέχουν ενεργά για το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Σαφώς έκαναν πολύ καλά τη δουλειά τους, όμως το διασκέδαζαν και αληθινά. Τα αυθόρμητα χαχανητά και γέλια, το φανέρωναν.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Αυτή η Χριστουγεννιάτικη περιπέτεια είναι η αφορμή για να ξαναπιάσω στα χέρια μου το ακκορντεόν μου. 
Θα ξεκινήσω πάλι τη μουσική. Κι ότι άλλο δεν προλάβαινα μέχρι τώρα. Νέα αρχή!

Και μια κριτική από εμένα, που δεν επισκέπτομαι συχνά τέτοιου είδους θεάματα, πόσο μάλλον Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Πάσχα, Δεκαπενταύγουστο.

Το στήσιμο της σκηνής πανέμορφο. Κρυφά επίπεδα, επέτρεπαν στους μουσικούς να έχουν τη δική τους θέση, περίοπτοι στο κοινό.
Ο Γιάννης Ζουγανέλης με τα ....αστειάκια του.
Ο Σάκης Μπουλάς με την εξαιρετική φωνή. Απόλαυση να τον βλέπεις και να τον ακούς live. Το κωμικό του ταλέντο σε συνδυασμό με μικρόφωνο. Απλά απίστευτος.
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας επαγγελματίας. Είχε τον ρόλο του σοβαρού, σε αντίθεση με τους προηγούμενους δύο, τα πειραχτήρια.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος, έφερε μια θεατρικότητα στο όλο σύνολο. Ευκαιρία για εμάς τους νέους να τον γνωρίσουμε από κοντά.
Ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, "άνθρωπος ορχήστρα" όπως είναι το χαϊδευτικό του, οικονομικός για το budget αφού έπαιζε βιολί, τρομπέτα, κ.α.
Και φυσικά η μπάντα, την οποία απαρτίζουν οι:

 Γιώτης Κιουρτσόγλου

David Lynch

 Νίκος Καλαντζάκος

 Στάθης Άννινος

 Καλλίστρατος Δρακόπουλος

Άκης Αμπράζης

Γιάννης Πουρνάρας

Φίλιππος Σπυρόπουλος

 Steve Tesser

  Γιάννης Μίνως

Πάρις Θωμόπουλος






Σχετικά με την...παράσταση (Πηγή: www.in2life.gr)

Γκαγκαντίν: Σαββόπουλος… και σία στην Ακτή Πειραιώς



της Δώρας Αμαραντίδου

Ο Διονύσης Σαββόπουλος ξαναχτυπά σε μουσικό στέκι της Αθήνας και… αναγορεύεται «γενναίος της νύχτας», μαζί με άλλους τρεις «συμμορίτες», γνωστούς για την ανατρεπτική μουσική γλώσσα τους.

Εξηγούμαστε: Ο Διονύσης Σαββόπουλος και μαζί του ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Γιάννης Ζουγανέλης και ο Σάκης Μπουλάς είναι οι πρωταγωνιστές της παράστασης «Γκαγκαντίν – Οι γενναίοι της νύχτας», που ανεβαίνει στην «Ακτή της οδού Πειραιώς» (Πειραιώς 178 και Λαμίας), την Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου.
Φυσικά, όταν μιλάμε για μουσική παράσταση του Διονύση Σαββόπουλου αναφερόμαστε σε θέαμα που εμπεριέχει πολλά είδη τέχνης μαζί. Η συγκεκριμένη παράσταση είναι ένα σπονδυλωτό θέατρο τραγουδιών, με πυρήνα το πολιτικό και σκωπτικό τραγούδι. Το θεατρικό της «πανωφόρι» αναμένεται να είναι άκρως κωμικό, άρα και… άκρως σέξι. Μόνο τον Γιάννη Ζουγανέλη ή τον Σάκη Μπουλά αν σκεφτούμε στις γνωστές, αυτοσχέδιες φάρσες τους, που παραπέμπουν σε χοντροκομμένες αλλά… καθόλου παρεξηγήσιμες φαρσοκωμωδίες, καταλαβαίνουμε ότι κι αυτό το θέαμα θα βρίθει από στοιχεία μπουρλέσκ- όπως μας πληροφορεί η πρώτη επίσημη ανακοίνωσή του.
Οι λόγοι, λοιπόν, για τους οποίους επιλέγουμε να δούμε αυτή την παράσταση (ή καλύτερα να την βιώσουμε, αφού θα γίνουμε μέρος της) είναι ξεκάθαροι: Πασίγνωστα, ιστορικά πλέον κι εν πολλοίς αγαπημένα τραγούδια του Νιόνιου και των υπολοίπων θα εναλλάσσονται, σύμφωνα με την ανακοίνωση των συντελεστών, με «σκηνές καραόκε, εικόνες μπουάτ, γερές δόσεις μπουρλέσκ και πολιτικού καμπαρέ και άφθονη παρωδία».
Και, βέβαια, κρατάμε την υπόσχεση των τεσσάρων προς εμάς τους θεατές, που είναι… ιντριγκαδόρικη: «Οι τέσσερις του «Γκαγκαντίν» υπόσχονται φέτος κωμωδία, πάθος, μουσική και λίγο... γυμνό». Είμαστε περίεργοι να δούμε πόσο σέξι μπορεί να γίνει η γυμνή αλήθεια της Ελλάδας στην εκπνοή του 2013 μέσα από μια καλλιτεχνική ματιά.
Στην παράσταση συμμετέχει ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, που μπορεί να παίξει παρά πάνω από καλά όποιο μουσικό όργανο βρεθεί στα χέρια του, και η ηθοποιός Βερόνικα Δαβάκη μαζί με άλλους 12 μουσικούς, τραγουδιστές και ηθοποιούς, όπως οι πολύ δυνατοί Γιώτης Κιουρτσόγλου, David Lynch, Νίκος Καλαντζάκος, Στάθης Άννινος, που έκαναν και τις ενορχηστρώσεις καθώς και οι Καλλίστρατος Δρακόπουλος, Άκης Αμπράζης, Γιάννης Πουρνάρας, Φίλιππος Σπυρόπουλος, Steve Tesser, Γιάννης Μίνως, Πάρις Θωμόπουλος.
Τα κείμενα φέρουν την υπογραφή των Δ. Σαββόπουλου, Ε. Λασκαρίδη, Κ. Μπλιάτκα, Γ. Σκαμπαρδώνη και Γ. Ζουγανέλη. Τα σκηνικά είναι του Μάριου Σπηλιόπουλου με βοηθό τον Θόδωρο Βογιατζίδη, ενώ οι φωτισμοί είναι του Γιώργου Τέλλου με βοηθό τον Γρηγόρη Αναγνώστου. Στον ήχο είναι οι Γιάννης Τούντας και Γιώργος Καραγιαννίδης, με βοηθό το Γιάννη Πρωτόπαππα.
Ένα ακόμα στοιχείο ανατροπής της κάθε βραδιάς, που θα την καταστήσει μοναδική, είναι το γεγονός ότι αξιόλογοι καινούργιοι καλλιτέχνες της νέας μουσικής σκηνής και του θεάτρου θα πραγματοποιούν αστραπιαίες εμφανίσεις στην σκηνή της Ακτής Πειραιώς, σαν έκτακτοι επισκέπτες. Τα ονόματά τους δεν θα ανακοινώνονται από πριν, για να διατηρηθεί το στοιχείο της αναμονής και της έκπληξης.

Τα μπριζολάκια

“ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΑΑΑ…;!;!;!;!;!”

Παραλίγο να μείνω στον τόπο. Και καλά να πάθω, δηλαδή.

Μόλις είχα παραλάβει έναν φάκελο… από τη ΔΕΗ. Και έμεινα με ανοιχτό το στόμα όταν προσπερνώντας τις άσχετες πληροφορίες, έφτασα στο τελικό σύνολο προς πληρωμή.

Διακόσια ολόκληρα (και κάτι ψιλά) ευρώ. Για τέσσερις μήνες, βέβαια, αλλά παραήταν τσιμπημένη η χρέωση.

Αλλά κι εγώ το παράκανα τελευταία, είχα ανοιχτά τρία air-condition ολημερίς τις τέσσερις από τις εφτά ημέρες της εβδομάδας, έτσι για να είναι χλιαρό το σπίτι. Χέρια και πόδια όμως, μονίμως παγωμένα, με ή χωρίς air-condition.

Φυσικά και θα τον πληρώσω, τον λογαριασμό. Αλλιώς δεν μπορώ να απολαύσω τα μοναδικά προνόμια που μας προσφέρει η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, και τα οποία δεν θα μπω στον κόπο να τα αναλύσω γιατί είναι πάρα πολλά.

Από ‘δω και στο εξής, οτιδήποτε ηλεκτρικό θα μπαίνει σε λειτουργία μόνο τη στιγμή που το χρειάζομαι.

Εξαίρεση αποτελούν:

Το ψυγείο (μονίμως στην πρίζα, αλλιώς θα έχω την ευκαιρία να δοκιμάσω μοναδικά εδέσματα),

Το ηλεκτρικό ρολόι/ξυπνητήρι /ημερολόγιο/ραδιόφωνο (γιατί μόνο έτσι διατηρείται on time),

Την θερμάστρα μπάνιου, που μόνο εάν πρόκειται να κάτσω πολύ ώρα εκεί μέσα και όχι για ντους/λούσιμο, την ανάβω κανά πεντάλεπτο νωρίτερα, εφόσον μπορώ να προβλέψω την ώρα που θα μπω.

Αυτά.

Για αντίδραση, χτες άναψα κεράκια ρεσώ. Για να σπάσει ο πάγος, και να ζεστάνει η ατμόσφαιρα. Είχα τα χέρια μου από πάνω τους, για να ξεπαγώσουν. Τα πόδια δυστυχώς έπρεπε να περιμένουν την ώρα και την στιγμή που θα ξάπλωνα για ύπνο.

Έτσι όπως καθόμουν, σχεδόν αγκαλιά με τα κεράκια, αναπολούσα στιγμές ανύπαρκτες, όπως τότε που το τζάκι είχε ξύλα, και ζέσταινε το δωμάτιο, δωρεάν φυσικά.

«Βρε δεν ψήνω καμιά φετούλα ψωμί με λαδορίγανη και σκόρδο;» (για να φύγουν τα κακά πνεύματα) (άρα το ευχέλαιο πάει περίπατο).

«Μπα, μην το κάνεις. Θες να μυρίζει το σκορδόψωμο, φράουλα;» (τα ρεσώ ήταν με άρωμα φράουλας)

«Όχι, δεν θέλω.» Κι έτσι την απέρριψα την ιδέα.

Τις επόμενες ημέρες του τετραμήνου, σκοπεύω να χρησιμοποιήσω και τον χειμερινό ορειβατικό εξοπλισμό. Υπνόσακο, σκούφο, fleece, βέστα, μπαλακλάβα. Τα γάντια είναι υπερβολή. Χειμώνα έχουμε, μην πάνε χαμένα.

Για να σε δω ΔΕΗ, τον επόμενο λογαριασμό που θα μου στείλεις…. Θα τον σκίσω χίλια κομματάκια και θα τον κάψω στα ρεσώ, και με την φλόγα θα ψήσω μπριζολάκια.

Γνωριμία με το Ανθομέλι

Ένα απόγευμα, η καλή μου συναδελφική φίλη Μαρία, μου έστειλε να τσεκάρω ένα blog. Επειδή ήμουν στο τρέξιμο και στο άγχος εκείνη την εβδομάδα και ότι ήθελα να χαζέψω στο ίντερνετ, το ξεχνούσα, έτσι λοιπόν, σκέφτηκα, αφού δεν προλαβαίνω να το χαζέψω με την ησυχία μου, ας πάρω μέρος στον διαγωνισμό που έχει, να το γνωρίσω καλύτερα.

Είχε έναν χριστουγεννιάτικο διαγωνισμό εκείνη την εβδομάδα, και η Μαρία, ήταν ένας από τους δημιουργούς που χάριζαν δώρα. Ένας λόγος παραπάνω να ψάξω εις βάθος αυτό το blog.

Άσε που στο fb, το blog αυτό έκανε ανακοινώσεις με συχνότητα πολυβόλου. 

Όοοολα αυτά, με έπεισαν να συμμετάσχω ως διαγωνιζομένη.

Το Ανθομέλι, ξεκίνησα σιγά σιγά να το διαβάζω.

Πρόκειται για ένα blog (τι είπα τώρα). Ένα blog με δύο συντάκτριες, δύο αδελφούλες που τις χωρίζουν λίγα χιλιόμετρα (μόνο 520χλμ περίπου). 

Η κύρια θεματολογία του, αποτελείται από τα πάντα. Παιδί και οικογένεια, φτιάξτο μόνος σου, κηπουρική, βάπτιση-γάμος, συνταγές, ιδέες-πολλές ιδέες, προτάσεις και πολλά άλλα.

Είναι ένα πολύ ενεργό blog, που κατάφερε να έχει χιλιάδες προβολές από την έναρξη λειτουργίας του μέχρι σήμερα.

Οι αναρτήσεις είναι γραμμένες με χιούμορ, δημιουργικότητα παντού, στην καθημερινότητα, με άγγιξαν αμέσως. 

Βέβαια ακόμα έχω ένα πρόβλημα με την έλλειψη χρόνου, καθώς τα δυο Ανθομελιά κορίτσια αναρτούν με ταχύτητα φωτός, αλλά το παλεύω (ξενυχτάω για χάρη σας).

Το ένα ιδρυτικό μέλος, την γνώρισα και από κοντά σε ένα bazaar που ήμουν, και δεν περίμενα τόσο φιλική και ζεστή συνομιλία (αν μπορεί κανείς να την πει συνομιλία, γιατί από την αμηχανία μου δεν μπορούσα να αρθρώσω σκέψη-για λέξη ούτε λόγος!).

Αγαπητό Ανθομέλι, εύχομαι να συνεχίσετε έτσι!