The Adventurers - 6th Floor

-Φτάσαμε, φτάσαμε!
-Κιόλας;;;
-Ναι, να κατέβουμε εδώ, είναι πιο κοντά στο μουσείο.
-Ποιό μουσείο;
-Θα πάμε στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας.
-Υπέροχα. Και τώρα θα περιμένουμε στην ουρά;
-Ε, ναι. Ελπίζω να τσουλήσει γρήγορα. Θα με βγάλεις μια φωτογραφία εδώ; Να φαίνεται και το μουσείο...
-Να σε βγάλω (αγκρρρρ...).
Μια ακόμα γιατί δεν ήταν καλή.
-Ευχαριστώ!
-Παραγκρρρρ...αλώ.

3 Hours later
-Ουφ!!! Δεν αντέχω άλλο!!!
-Ποιός, εσύ; Εσύ που ήθελες να πάμε σε όλα τα μουσεία, αξιοθέατα, κλπ;
-Ναι, αλλά κουράστηκα, πάμε να ξεκουραστούμε τώρα, το δωμάτιο θα είναι έτοιμο.

Ath the room
-Τον ακούς αυτόν τον θόρυβο;
-Ναι...
-Από εμάς ακούγεται. Τι να είναι;
- Δεν ξέρω...
-Α! Είναι το τραίνο. Είμαστε ακριβώς πάνω από τις γραμμές του τραίνου. Μ'αρέσει που είχα ζητήσει και I want a quiet room. Μα, στραβοί είναι; Δεν το βλέπουν το booking; Φαντάσου πως θα είναι ένα non quiet room..
-Πότε σταματάνε να περνάνε τα τραίνα;
-After midnight.

The Adventurers - 5th Floor

-Έχεις ετοιμαστεί για αύριο;
-Γιατί, τι θα κάνουμε αύριο;
-Θα πάμε στο Λονδίνο, ξέχασες; Γι'αυτό κλείσαμε χθες εισιτήρια και ξενοδοχείο.
-Ήλπιζα να το ξεχάσω. Που με σέρνεις, δεν με λυπάσαι...;;;!!! Να πας μόνη σου, εγώ θέλω να κάτσω να κοιμηθώ. Τόσα βράδια δεν κοιμάμαι εξ'αιτίας σου, από σένα ξεκίνησαν όλα, εσύ φταις που κρυολόγησαν τα χεράκια μου κι επεκτάθηκε στην μύτη και στον λαιμό... 
Καλά, θα έρθω.

The Adventurers - 4th Floor

"Γκουχ, γκουχ"
-Χάλια σε ακούω.
-Στο χρωστάω.
-Πω πω, κακίες...
-Δεν το εννοώ. Το ξέρεις ότι κατα βάθος σε αγαπάω...
-Έλα εδώ, αγκαλίτσα!
-...Αλλά μην το πάρεις και πάνω σου.
-Να προσέχω το βράδυ; Υπάρχει περίπτωση να μου κάνεις κακό;
-Μπα, όχι. Κοιμήσου ήσυχα. Από μεθαύριο και μετά να ανησυχείς. Μην σου δώσω καμιά πηρουνιά κατά τη διάρκεια του φαγητού...

The Adventurers - 3rd Floor

-Δεν κοιμήθηκες το βράδυ, ε;
-Πως να κοιμηθώ; Με τέτοιον βήχα που είχα..
-Που θα πάμε σήμερα;
-Που θες να πάμε;
-Να πάμε στο καράβι (Brunnel's SS Great Britain).
-Ωωχχχ, αυτό; Καλά, πάμε. Αλλά πρώτα να περάσουμε από το supermarket, χρειάζομαι χαρτομάντιλα.

...Hours Later...
-Δεν θέλω άλλο περπάτημα...κουράστηκα... κι εσύ, δεν πιάστηκε το χέρι σου με την φωτογραφική μηχανή;
-Όχι.
-Σιγά μην πιανόταν. Εγώ πάλι, εξαιτίας σου κρυολόγησα, από χθες που με έβαζες να σε βγάλω φωτογραφίες. "Μια στο πεζούλι", "άλλη στην γέφυρα", "μια ακόμα να μην φαίνονται οι εργάτες από πίσω", "μια ακόμα γιατί βγήκε κουνημένη", "κι άλλη γιατί είχα τα μάτια κλειστά"... Κάτσε ρε κοπελιά, πως την είδες; Προσωπικός σου φωτογράφος;
-Ναι.
-Μάλιστα. 

The Adventurers - 2nd Floor

"Αψού!!!"
-Γείτσες.

"Αψού!!!"
-Γείτσες.
-Ευχαριστώ. "Σνίιιιιρφ..."
-Σαν να κρύωσες κοπελιά.
-Μπα, η ιδέα σου είναι. "Ααα...ψού!!!" 
Μήπως σου περισσεύει ένα χαρτομάντηλο;
Ευχαριστώ.
-Μήπως δεν αισθάνεσαι καλά; Μήπως θέλεις να φύγουμε;
-Ό..όχι, καλά είμαι. Θα περάσει.
-Α, ωραία, γιατί θέλω να με βγάλεις φωτογραφία.
-Κι άλλη;
-Ναι, βγάλε με μια εδώ.
-Που;
-Να, θα σταθώ εδώ, εσύ θα πας πιο πίσω, και θα με βγάλεις φωτογραφία, να φαίνεται και η γέφυρα.
-Έτοιμη; "Αψού!!!!"
-Γείτσες.
-Εντάξει, σε έβγαλα.
-Θέλω κι άλλη!
-Καλά. ...Ορίστε, ευχαριστημένη τώρα;
-Αυτή καλή είναι, αυτή δεν μ'αρέσω, να με τραβήξεις κι άλλες. Να, εδώ, θα κάτσω στο πεζούλι, θα κοιτάζω το ποτάμι---
-Σκέφτεσαι να πηδήξεις;
-Όχι, θέλω να με βγάλεις έτσι ώστε να φαίνεται και το ποτάμι.
-Τι κρίμα.. Ίσως γλίτωνα από τις φωτογραφίες. "Αψού!!!!"
-Γείτσες!

The Adventurers - 1st Floor

"Βζζζζζιιιιιιιιιινννννννν....."
Ένα χέρι με τράβηξε προς τα πίσω. Το μόνο που είχα κάνει ήταν ένα βήμα, κι αυτό, μισό. Πάλι καλά, δηλαδή, διότι αν το βήμα ήταν ολόκληρο, θα σας είχα αφήσει χρόνους. Το λάθος μου ήταν τραγικό. Ξεκίνησα να περνάω απέναντι αφού είχα κοιτάξει νωρίτερα αριστερά-δεξιά για ελεύθερο δρόμο. Άπλωσα το ένα πόδι, και Βζζζζζιιιιιιιιιινννννννν.....! 
Δεν είδα την διερχόμενη ποδηλάτις, που ερχόταν ανάποδα, με ταχύτητα φωτός. Αν δεν ήταν αυτό το χέρι να με τραβήξει προς τα πίσω, θα είχα πέσει επάνω της.
Να θυμηθώ να ΤΗΝ ευχαριστήσω το βράδυ, που με έσωσε από βέβαιο θάνατο. Twice in a day.

The Adventurers - Ground Floor

Τα ρολόγια έδειχναν περίπου 4πμ.

-"Νομίζω ότι δεν θα μπορέσω επιτέλους να κοιμηθώ...".
-"Σκάσε και μέτρα αγγλάκια".
-"Αγγελάκια ή αγγλάκια";
-"Αγγλάκια".
-"Καλά, θα τους μετρήσω αύριο...". Δεν με ενόχλησε το σκληρό ύφος της, ούτε το αμείλικτο βλέμμα της. Αν και δεν είναι εύκολο να δεις την έκφραση του άλλου όταν το δωμάτιο είναι σκοτεινό και υποτίθεται ότι πρέπει να το βουλώσεις (ταπ!) και να κοιμηθείς. Ήξερα ότι σε βάθος χρόνου, θα κατάφερνα να την τουμπάρω με την υπέροχη προσωπικότητά μου.