Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

A whole week in Bristol - Ανασκόπηση - Part 2

Ανασκόπηση – Part 2

Τα Rover
Ξέρετε ότι είμαι τρελή για αυτά τα αυτοκίνητα. Τα αγαπώ πολύ. Είναι ο μεγάλος έρωτας της ζωής μου αυτή η μάρκα και τα θετά της αδέρφια. Οτιδήποτε περιέχει μοναδική ή ολόκληρη τη λέξη Rover, με κάνει να λιώνω. Ειδικά άμα είναι λευκό ή πρασινογάλαζο ή μπλε σκούρο ή κυπαρισσί 414 GSI ή SLI ετών 1991-1993. Ή τα πολύ αγαπημένα μου MG Rover ZR ή Rover Streetwise που βγήκαν σε limited edition, σε οποιαδήποτε χρώματα.
Αν θέλετε να μου κάνετε δώρο γενεθλίων και να χαρώ τόσο ώστε να σας ξεχάσω από τη χαρά μου, θέλω ένα από τα δύο τελευταία, με κινητήρα Rover-κατά προτίμηση να μη βγάζουν προβλήματα- γίνεται…;;; Ευχαριστώ.

Στο θέμα μας τώρα.

Η Αγγλία, χώρα διάσημη κυρίως για αυτήν την υπέροχη μάρκα αυτοκινήτων που παρήγαγε, αυτή τη στιγμή, παράγει κι άλλες μάρκες. Εγώ θα εστιάσω σε μία.
Στην Ελλάδα, όπου και αν είμαι, εδώ και πολλά χρόνια, μετράω καθημερινά τα Rover, και συγκρίνω. Αν δω πάνω από 3, τότε είναι μια καλή ημέρα.
Αν ακόμα αυτά είναι κι ένα από τα προαναφερθέντα μοντέλα και χρώματα, τότε η ημέρα είναι  χαρούμενη.
Αν δω δυο μαζί, δίπλα-δίπλα, ή ακολουθεί το ένα το άλλο και είναι ιδίου χρώματος και προαναφερθέν μοντέλο, τότε…. Είναι σημάδι ότι αυτήν η μέρα θα είναι αξέχαστη.

Στο Bristol λοιπόν, είδα αρκετά. Η συχνότητα ήταν μεγάλη. Μιλάμε για πάνω από 4 την ημέρα.
Παρ’ όλο που τα τελευταία χρόνια που έκλεισε η αυτοκινητοβιομηχανία της Rover, κυκλοφορούν ακόμα απ’ όλα τα είδη, μοντέλα και χρώματα, από τις αντίκες μέχρι και (μέχρι πρότινος) τελευταίας τεχνολογίας. Κυριαρχούν όμως τα πολυτελή (για εμάς) Range Rover.
Απόλαυση!
Πέρασα υπέροχα. Ήμουν όλη μέρα στον δρόμο…!!!


Συγκρίσεις
Τώρα θα γίνω λίγο κακιά. Αναπόφευκτα. Είναι πρακτικώς αδύνατον να μη συγκριθούν κάποια πράγματα με τη χώρα σου.

Τα δημόσια έργα.
Δημόσια έργα γίνονται παντού. Είναι όμως μερικές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Στο Bristol πχ, σε σκαλωσιά είδα να είναι τυλιγμένοι οι …ισόγειοι μεταλλικοί σωλήνες με την ριγέ κόκκινη-άσπρη ταινία, σαν αυτή που βάζουμε όταν δεν πρέπει να περάσεις από ένα σημείο...; 
Άμα δεν την κόψουμε.

Κούρευαν το γκαζόν και κλάδευαν δέντρα και θάμνους, σε μια νησίδα στο κέντρο μιας κυκλικής πορείας.  Είχαν βάλει και τους πορτοκαλί κώνους γύρω γύρω από τη νησίδα, για να μην πλησιάζουν πολύ κοντά οι διερχόμενοι οδηγοί. Όλη η δουλειά έγινε και τελείωσε εκεί. Ούτε υπολείμματα, ούτε παρατημένα υλικά, και μέσα σε δυο ώρες (που ξαναπέρασα από το ίδιο σημείο) δεν υπήρχε κάποια ένδειξη ότι είχαν γίνει έργα.
Θέλετε να θίξουμε το θέμα των έργων στην Ελλάδα….;
Όχι, ε;

Συνεχίζω.

Οι αυτοκινητόδρομοι.
Η πρώτη διαφορά που θα βρει κάποιος μεταξύ των εθνικών οδών Αγγλίας-Ελλάδας είναι ότι είναι ανάποδα.
Κι όμως… υπάρχουν κι άλλες!
Οι εθνικές οδοί της Αγγλίας (τουλάχιστον, στη διαδρομή Λονδίνο-Bristol και αντίστροφα, γύρω στα 107 μίλια, περίπου 2-3 ώρες με λεωφορείο του οποίου η ταχύτητα ήταν η μέση, αλλά πιο γρήγορα από τα δικά μας-να μην το θίξουμε και αυτό που και καλά το λεωφορείο είναι express, δεν κάνει στάσεις και φθάνει σε 3 ώρες στον προορισμό του), έχουν μεγάλο πλάτος,- ναι, πάνε λίγο ανάποδα-, ο δρόμος είναι περιτριγυρισμένος από πράσινα δάση, κοιλάδες, λιβάδια, γαλάζιο ουρανό και ήλιο (για τους υπέρ-τυχερούς επισκέπτες), και… καθαρή οδήγηση.
Δεν μπορώ να περιγράψω συνοπτικά αυτήν την αίσθηση. Η οδήγηση στην εθνική οδό ήταν ξεκούραστη, δεν υπήρχαν «μάγκες» και «σφήνες», όλοι άναβαν φλας σε κάθε αλλαγή λωρίδας ή πορείας. Και ούτε έτρεχαν με 300. Πήγαιναν αρκετά γρήγορα, αλλά ο δρόμος ήταν ανοιχτός-δεν κολλούσε κάπου, ούτε σε ώρες αιχμής.
Κλείστε τα μάτια, και φανταστείτε τώρα την εθνική μας οδό Αθηνών-Λαμίας, στο ύψος του Κηφισού… μεταξύ 8πμ – 8.30πμ…    
Μια χαρά ήμουν εκεί, γιατί έφυγα…; 
Μια ολόκληρη εβδομάδα είχα να ακούσω κόρνα, βρισιές και αυτό το «παλιομ… θα σε γ….. π….., παλιομ….».
Παράδεισος.
Την επόμενη ημέρα της επιστροφής μου, και βγήκα με το αυτοκίνητο στον δρόμο, επανήλθα στην πραγματικότητα.


Πάμε παρακάτω.

Οι δρόμοι & το παρκάρισμα.
Πολλή μεγάλη εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι στους δρόμους εντός πόλεως (όπου κυκλοφορούν αυτοκίνητα, λεωφορεία) δεν υπήρχε στην κυριολεξία ούτε ένα αυτοκίνητο παρκαρισμένο εκεί. Ούτε ένα.
Οι δρόμοι ήταν ελεύθεροι και η κυκλοφορία γινόταν απρόσκοπτα.
Να συγκρίνουμε…;

Όχι…;

Μα γιατί…;

Στο Bristol αξιοποιήθηκαν κτήρια και ορισμένες πλατείες ως parking (όχι πάνω στις πλατείες βρε βούρλα, αλλά κάτω από αυτές). Τεράστιο κτήριο με πολλούς ορόφους που δεν κατάφερα να μετρήσω, ήταν ένα parking.
Μεγάλη πλατεία με σιντριβάνια, και όμορφες αρχιτεκτονικές ιδέες (μη θίξω και το θέμα ότι ούτε ίχνος από σπρέι και φράσεις, ούτε …βανδαλιστικές εικαστικές  παρεμβάσεις επάνω σε αυτά), από κάτω στεγάζει ένα μεγάλο parking.
Εμείς…; Έχουμε τέτοιες όμορφες πλατείες, που να έχουν και parking από κάτω…;
Για να ακούσω…



Ακόμα…

Το παρκάρισμα.
Τι διαφορετικό είδα; Τα …παρκαριζόμενα οχήματα, βρίσκονταν εντός των ορίων που θέτουν την κάθε θέση (στην εντέλεια όμως). Μα όλα. Ούτε πάταγαν τις γραμμές.

Όταν επέστρεψα στην Αθήνα, πάω την επόμενη ημέρα στο supermarket με το αυτοκίνητο.
Δίπλα μου είχε κενές δύο θέσεις, που διαχωρίζονταν με μια λευκή παχιά γραμμή (όσοι τις σέβεστε, θα τις θυμάστε). Δεν πρόλαβα καλά καλά να βγω από το αυτοκίνητο, έρχεται και παρκάρει ένα μικρό αυτοκίνητο στον κενό χώρο. Στη μέση. Ακριβώς πάνω στην διαχωριστική γραμμή. Και το αφήνει εκεί. Και της είπα της κυρίας (και κύριος να ήταν πάλι θα το έλεγα), «γιατί το αφήσατε στη μέση και δεν το βάζατε στην άκρη, κρίμα είναι, πιάνετε δυο θέσεις, και αν το έκανε άλλος και θέλατε να παρκάρετε, θα λέγατε πως τα αφήνουν έτσι τα αυτοκίνητά τους...». (μίλησα ευγενικά, στον πληθυντικό).
«ναι, ευτυχώς που υπάρχετε κι εσείς οι παρκαδόροι που δουλεύετε στο supermarket, και μας λέτε πώς να παρκάρουμε…» η απάντηση της κυρίας. Και είχε και παιδιά στο αμάξι.

Είπα κάτι που δεν ήταν σωστό…;
Γιατί αντιδρά έτσι ο κόσμος; Αντί να πει «έχεις δίκιο» και να μπει στο αμάξι  και να το παρκάρει σωστά, θίχτηκε που είπα την αλήθεια...

Την επόμενη φορά που κάποιος άλλος, παρατάει το αυτοκίνητό του κάπως έτσι, ας του το πούμε. Ίσως φιλοτιμηθεί και κάνει το σωστό.
Γιατί όταν θα θελήσουμε να παρκάρουμε εμείς, ένα αυτοκινητάκι θα έχει πιάσει δυο θέσεις.



Ένα ακόμα...

Στο Bristol, είδα πολλά άτομα με κινητικά προβλήματα. 
Από παιδιά, μέχρι ηλικιωμένους. Τα παιδιά με τους γονείς τους όλοι μαζί πήγαιναν βόλτα, οι μεγαλύτεροι με ορθοπαιδικά βοηθήματα, μόνοι τους.
Αυτό που με παραξένεψε είναι ότι δεν υπήρχε καμία ντροπή. Οι περαστικοί δεν τους κοιτούσαν "κάπως", περιέργεια, αποτροπιασμός δεν υπήρχε στα βλέμματά τους. Και ούτε οι γονείς κρατούσαν στο σπίτι το παιδί, για να μη νιώθει άσχημα.
Βέβαια, εκεί έχει περάσει οι νοοτροπία ότι κάποιος με κινητικό πρόβλημα δεν είναι αντικείμενο περίγελου και απομόνωσης, και μπράβο τους. Είναι κομμάτι της καθημερινότητας.
Επίσης, βοηθά πολύ και το ότι οι ενέργειες για την μετακίνηση ατόμων με κινητικά προβλήματα, τηρούνται στο έπακρο, και σέβονται το άτομο.






Έχετε να πείτε κάτι;



   





Κυριακή 11 Αυγούστου 2013

Octopus octopus


A Whole week in Bristol - Ανασκόπηση - Part 1

Ανασκόπηση - Part 1

Αυτό που μου έκανε εντύπωση στο Bristol...
Τα τατουάζ.
Πάρα πολλοί, νέοι και νέες, είχαν τουλάχιστον από ένα τατουάζ, μικρό ή μεγάλο, σε εμφανές σημείο, ακόμα και στο κεφάλι. 

Τα βαμμένα μαλιά.
Τα βαμμένα μαλιά δεν θα έπρεπε να μου κάνουν ενύπωση, όταν όμως βλέπεις το 90% των γυναικών (από έφηβες μέχρι...πενηνάρες) να κυκλοφορούν με μπλε, πράσινο, μωβ, φούξια μαλλί, κάτι δεν στέκει.

Γυναικείο ντύσιμο: ότι να 'ναι.
Ήξερα μέχρι τώρα ότι εκτός από τις Ιταλίδες, όμορφα και καλά, ντύνονται και οι Αγγλίδες. Στο Λονδίνο, ίσως. Στο Bristol όμως, όχι. 
Οι γυναίκες φοράνε στην κυριολεξία ότι να 'ναι, λες και δεν υπάρχει φυλακή για το άθλιο ντύσιμο.Δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια, και φωτογραφίες δεν έβγαλα γιατί δεν υπάρχει όριο σε αυτό το θέμα.
Οι μόνες σωστά ντυμένες είναι οι τουρίστριες, καθώς και όσες είναι εκεί για δουλειά, και τους έχει απομείνει λίγη λογική.
Όλα αυτά σε συνδυασμό μεταξύ τους, κυκλοφορούν κάθε μέρα σον δρόμο.

Events
Έκθεση Gromit
Όσοι έχετε δει τα κινούμενα σχέδια Wallace & Gromit, μπορείτε να φανταστείτε περι τίνος πρόκειται.
Όσοι δεν τα έχετε δει, μην τα δείτε!

Τα Gromit είναι μια συλλογή αγαλματιδίων του ομώνυμου χαρακτήρα.
Μάθαμε ότι δημιουργήθηκαν περίπου 80 Gromit για την έκθεση, και τοποθετήθηκαν σε συγκεκριμένα σημεία στο Bristol, οπότε όσοι θελήσουν να δουν και τα 80, θα έχουν γυρίσει όλο το Bristol. 


























Τσάκωσα όσα μπόρεσα. 





















 



Και σε μινιατούρες στα βιβλιοπωλεία






A Whole week in Bristol - Day 7

Day 7

The departure day
Η έβδομη ημέρα ήρθε, ώρα για επιστροφή στο σπίτι... κλαψ.
Τίποτα το ιδαίτερο συνέβη σήμερα, τελευταία ψώνια (4 κουτιά τσάι, 6 κουτιά σοκολάτα από τα Whittard's, 4 πακέτα καφέ σε κόκκους). Ο ανεφοδιασμός πέτυχε.
Το απογευματάκι ξεκινήσαμε το ταξίδι προς Λονδίνο, και απο 'κει, για Αθήνα. Φτάσαμε ξημερώματα, και είχε πολύ ζέστη και υγρασία... 
Επιστροφή στα ίδια.


Σάββατο 10 Αυγούστου 2013

A whole week in Bristol - Day 6

Day 6

Πραγματικά δεν θυμάμαι τι έκανα την έκτη ημέρα. Υπάρχει ένα κενό από το πρωί μέχρι και το μεσημέρι.

The Balloon Festival
Το Balloon Festival ξεκινάει αυτές τις μέρες, στο Clifton, μια περιοχή έξω από το Bristol.
Επιλέξαμε να πάμε με τα πόδια, για να μη βρούμε κίνηση με τα λεωφορεία, μιας και τις τελευταίες μέρες πολλές κυκλοφοριακές ρυθμίσεις ανατάραξαν την ήσυχη ζωή στην πόλη.
Στο δρόμο προς το Clifton:

Το ποτάμι του Bristol



















Σχεδόν όλα τα σπίτια έχουν κήπους, ή, τουλάχιστον λουλούδια







































Στο βάθος φαίνεται η γέφυρα του Clifton, η οποία είναι πολύ ευαίσθητη και ειδικά για το Balloon Festival την έκλεισαν. Δεν είναι το βάρος το επικίνδυνο για την γέφυρα, όσο ο συντονισμός που προκαλείται από τους πεζούς και τα οχήματα. Ακούγεται ότι θα την κλείσουν για ένα διάστημα για εργασίες συντήρησης και επισκευής.




 Στην έναρξη του φεστιβάλ, φουσκώνουν τα αερόστατα, και με τον ρυθμό της μουσικής δημιουργείται μια εντυπωσιακή παρουσίαση. Γνωριμία με τα αερόστατα!  Κάθε αερόστατο έχει κι έναν χορηγό.





















Χορηγός να σου κάτσει.

























Στο τέλος, τα ξεφουσκώνουν, και γιορτάζουν την έναρξη του φεστιβάλ με πυροτεχνήματα...








































Αφού όλοι ξεκίνησαν να φεύγουν, και για μία ακόμα φορά αποφασίσαμε να μην ακολουθήσουμε τη συνηθισμένη οδό λόγω μαζικής αποχώρησης, αλλά και για να περπατήσουμε και να χαρούμε τη φύση, κόψαμε δρόμο από τον λόφο, και...περπατάγαμε, περπατάγαμε, σταματημό δεν είχε, φτάσαμε στη γέφυρα του Clifton, όπου ελπίζαμε να μας αφήσουν να περάσουμε μιας και ήμασταν μόνο οχτώ άτομα...αλλά τζίφος, έπρεπε να κάνουμε τον κύκλο σε ένα δρόμο θεοσκότεινο, χωρίς ίχνος λάμπας, με μόνο οδηγό την κατηφόρα που ξέραμε ότι θα μας βγάλει κάπου στα σύνορα με το Bristol. Περπάτημα στο σκοτάδι. Ήταν μια περπέτεια.


A whole week in Bristol - Day 5

Day 5

Cabot Circus
Το Cabot Circus είναι το εμπορικό κέντρο που έχει τα πάντα. Είναι πιο σύγχρονο, ο σχεδιασμός του σε αφήνει άναυδο, και η έκτασή του σε κουράζει. Αν το Primark θέλει 2+ μέρες για να το εξερευνήσεις, το Cabot Circus θέλει μια εβδομάδα. Με ξεκούραση στο ενδιάμεσο.









Το Cafe Rouge, όπως μας είπαν, είναι ένα πολύ γλυκό bar, cafe, restaurant. Κάτσαμε σήμερα για καφέ, εκεί. Μπαίνουμε μέσα, να ρωτήσουμε αν μπορούσαμε να κάτσουμε έξω για καφέ, γιατί στα τραπέζια υπήρχαν ήδη μαχαιροπήρουνα.
Ακολουθεί ο διάλογος:
-Sorry, can we sit outside for coffee?
-What language are you speaking? ...η απάντηση/ερώτηση από την κυρία στο μπουφέ.
-...English... απαντάω με απορία.
-No, I mean where are you coming from.
-...Greece.
-Ωραία, ας μιλήσουμε Ελληνικά να καταλαβαινόμαστε. ...Μας είπε εντελώς φυσιολογικά.
Η υπεύθυνη του cafe, είναι Ελληνίδα.

Εν τω μεταξύ, τόσες μέρες που πάμε για καφέ, ο διπλός εσπρέσσο, ποτέ δεν ήταν διπλός.
Μήπως έπρεπε να παραγγέλνουμε "διπλό εσπρέσσο" αντί για "double espresso"; 


Επιτέλους ένας διπλός εσπρέσσο της προκοπής.























Εκπτώσεις
Δυστυχώς για μένα, το μοναδικό λάθος που έκανα, ήταν να αναρωτηθώ φωναχτά αν το κατάστημα της North Face, "είχε και χτες 50% έκπτωση...;". Στην κυριολεξία δεν πρόλαβα να κάνω δυο βήματα προς ην έξοδο του Cabot, όταν δυο χέρια με τράβηξαν πίσω, και με έσυραν μες στο κατάστημα. (παρόλο που το επισκεφθήκαμε την προηγούμενη μέρα). Μισή ώρα μετά, επιτέλους φύγαμε.
Έτυχε, τις ημέρες που ήμασταν στο Bristol, να έχει και καλοκαιρινές εκπτώσεις. 
Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, ίσως αυτός να ήταν και ο πραγματικός λόγος που όλο το Bristol ήταν στον δρόμο όλη μέρα. Βέβαια, γύρω στις 17μμ, που αρχίζουν και κλείνουν(!) τα μαγαζιά, ερημώνουν τα πάντα. Τουαλέτα θέλαμε να πάμε στις 17.15μμ στο Cabot, και προσωπικό το ασφαλείας άνοιγε την είσοδο για τις τουαλέτες μόνο για να βγουν αυτοί που είχαν μπει πριν τις πέντε, μέσα. 
Τυχεροί ήμασταν.




Πέμπτη 8 Αυγούστου 2013

A whole week in Bristol - Day 4

Day 4

Primark
Άμα ποτέ επισκεφθείτε το Bristol, να περάσετε οπωσδήποτε δυο τουλάχιστον ημέρες στο Primark. Είναι ένα τεράαααααστιο κατάστημα που έχει απ'όλα και για όλους. Το πιο καλό είναι ότι οι τιμές είναι απλά απίθανες. 






Εκτός από το Primark, υπάρχει και το Debenhams που είναι πιο πρσεγμένο εμπορικό κατάστημα (σε στυλ του δικού μας Attica, με το πιο φθηνό κομμάτι να είναι στις 25 λίρες-φανταστείτε τις τιμές στο Primark...).



The Galleries
Το "The Galleries" είναι ένα εμπορικό κέντρο το οποίο "πρέπει να το γκρεμίσουν και να το ξαναφτιάξουν από την αρχή, διότι είναι άθλιο και δεν έχει κάτι αξιόλογο". Απ'ότι φαίνεται, το The Galleries, μάλλον ήταν από τα πρώτα εμπορικά κέντρα, αλλά τώρα το μοναδικό ενδιαφέρον που έχει είναι το The 99 pounds store, το κατάστημα με τσάι και ροφήματα Whittards, κι ελάχιστα ακόμα. 


















Πάρκα και παρκάκια
Στον πηγαιμό για οπουδήποτε, συναντάς πολλά πάρκα, παρκάκια, και με το που ξεμυτίζει ο ήλιος, όλοι έχουν κάτσει για πικ νικ.

Αυτό δεν είναι πάρκο, αλλά ένας κήπος και είναι δίπλα στον δρόμο. 




Harbourside
Το Bristol, εκτός από τα πάρκα έχει και το Harbourside. Το ποτάμι. Εξ' ού και οι γλάροι.
Είναι πολύ όμορφα, τα νερά είναι λίγο βρόμικα, αλλά αξίζει να πάτε.
Ειδικά άμα είναι και Παρασκευή απόγευμα και όλοι έχουν βγει έξω φορώντας στολές και πάνε όλοι μαζί για μπύρες. Μετά τη δουλειά.

Κάπως έτσι είναι το ποτάμι το απόγευμα.


















Κι έτσι όταν νυχτώσει.


Τρίτη 6 Αυγούστου 2013

A whole week in Bristol - Day 3

Day 3

Τα λουλούδια στους δρόμους
Σήμερα η ημέρα ήταν ηλιόλουστη, είχε πολύ ζέστη, δεν φύσαγε καθόλου, αίσθηση καλοκαιριού. 
Σας δουλεύω.
Είχε σύννεφα, κρύο, φύσαγε κάπως, κι έριξε μια βροχή...!

Επισκεφθήκαμε ένα (μόνο ένα για σήμερα) μουσείο, το SS Great Britain.
Είχε πάρα πολλά πράγματα να δει κανείς, περισσότερα απ' όσα νομίζετε.
Στο δρόμο για το καράβι, υπάρχουν λουλούδια σε παρτέρια και τριώροφες γλάστρες, μου φαίνεται ότι είναι μόνιμα ανθισμένα. Ίσως είναι ποικιλίες λουλουδιών που χρειάζονται νερό-κάθε τρεις και λίγο που βρέχει εδώ, διατηρούνται σε άψογη κατάσταση.






The 99p store
Υπάρχει ένα μαγαζί, που όπως λέει και το όνομά του, ότι πωλείται εκεί έχει αξία 99 πένες. Άντε, το πιο ακριβό, να είναι κάποια προσφορά τύπου δύο τεμάχια τρεις λίρες, αλλά κι αυτό σπάνιο.
Εδώ βρήκα πακέτο χαρτομάντηλα kleenex 6 τεμ με άρωμα ροδάκινο, φράουλα, βανίλια. 
Πολλά απορρυπαντικά όπως η γνωστή σε όλους μας χλωρίνη klinex ενός λίτρου καθώς και σνακ, δημητριακά όλα σε κανονικό μέγεθος, αντικείμενα πάρτυ, είδη κήπου, bebe, καλλυντικά, φάρμακα, και πολλά πολλά άλλα, σε τιμή ευκαρίας-μόνο 99 πένες η συσκευασία!
Η χαρά του τσιγκούνη. 
Εγώ πάντως θα το επισκεφθώ αύριο, και μεθαύριο, και τις επόμενες μέρες σίγουρα.

Κυριακή 4 Αυγούστου 2013

A whole week in Bristol - Day 2

2nd day
Ξύπνησα και έβρεχε. Ήδη απ'όλο το βράδυ. Και ψοφόκρυο. Και γλάροι. Ακούω γλάρους. Πρόσφατα είδα την ταινία Birds του Alfred Hitscκock - ήταν λίγο πρωτοποριακή για την εποχή της, και μια αγωνία την είχε. Αφού προσπαθούσα να κάνω zapping αλλά όλο στην ταινία κατέληγα. 
Εφόσον έβρεχε κάθε τρεις και λίγο, είπαμε να μην ταλαιπωρηθούμε, και να πάμε για καφέ.
Στον δρόμο για την καφετέρια είδα πολλά γκράφιτι. Σε κάθε ελεύθερο τοίχο, σε πλευρά οικοδομής, σε πόρτα μαγαζιού. Απίστευτη περιοχή. Λες και είναι άλλη πόλη. 













Η καφετέρια γλυκύτατη. Είχε έναν "χαρακτήρα". Μου άρεσε πολύ και θα ήθελα να υπήρχαν περισσότερα τέτοια μαγαζιά στον τόπο μου. Κρίμα που δεν "πιάνουν" εύκολα. Χρειάζονται περισσότεροι open-minded και εναλλακτικοί άνθρωποι. Κι εμείς δεν είμαστε τέτοιοι.

Συνηθίζουν στο νερό να βάζουν φέτες από πορτοκάλι ή λεμόνι, για να δίνουν μια γεύση στο άγευστο νερό τους. Κάνεις και αποτοξίνωση ταυτόχρονα.


Εμείς πήγαμε μεσημέρι-για τα ελληνικά δεδομένα, αλλά εκεί έτρωγαν ακόμα πρωινό. Το English Breakfast αποτελείται από φασόλια, μπέικον, ομελέτα, ντομάτα, λουκάνικα, και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Με συνοδεία κέτσαπ, πάντα.



 Εναλλακτικό και οικολογικό μαγαζί, είπαμε. Το μεταλλικό κουτί κονσέρβας δίνει άλλη άποψη στον χώρο. Και είναι πρακτικό. Χωράει ακριβώς τα μαχαιροπήρουνα.

Η μετακόμιση
Το απόγευμα μας περίμενε ένα event. Μια μετακόμιση από τον τέταρτο όροφο στο διπλανό διαμέρισμα του πρώτου.
Οι Έλληνες ένοικοι του 4ου, γυρίζουν πίσω στην Ελλάδα και δεν προλάβαιναν να πουλήσουν τα έπιπλα, κι έτσι τα χάριζαν. Πήραμε λοιπόν, τα πάντα. Και δεν δέχτηκαν χρηματικό αντίτιμο. (Πόσοι θα το έκαναν αυτό?) Για να να τους ευχαριστήσουμε, θα φτιάξουμε ένα σουφλέ γι'αυτούς.

Σε αποκλειστικότητα παρουσιάζω καρέ-καρέ τη μετακόμιση.

Πρώτα συγκεντρώσαμε τα πράγματα του χώρου σε μια γωνία, για να χωρέσουν τα υπόλοιπα.




Τραπεζάκι


 Ο καλόγερος κρατάει ανοιχτή την πόρτα

Συρτάρια

Γραφείο

Πιάτα



ΚΑΙ σφουγγαρίστρα-κουβάς


ο καλόγερος μπαίνει τελευταίος μέσα


Κι εδώ όλα τα πράγματα συγκεντρωμένα. Πολλές οι φωτογραφίες για να έχετε μια σωστή αντίληψη των πραγμάτων.



















Στιγμιότυπα τρέλας-γιατί εξ'αρχής η τρέλα με ακολουθεί όπου κι αν πάω, γέλια, πολλά φωτιστικά, κομοδίνα, συρταριέρες, τραπέζια, μαξιλάρια, πιάτα, κατσαρόλες, κούπες, παποθτσοθήκες, σκουπιδοτενεκέδες, βιβλιοθήκες, σιδερώστρες και πολλά πολλά άλλα που κάθε νέος ενοικιαστής-φοιτητής & προς ανεύρεσης εργασίας, χρειάζεται, εμείς τα πήραμε, και θα μοιραστούν σε δύο σπίτια.