Είμαι δύσκολη.
Στα παπούτσια.
Στα ρούχα.
Σο φαγητό.
Σε όλα δηλαδή.
Παρόλα αυτά, φοράω σχεδόν όλα τα παπούτσια (εξαιρούνται τα λεπτά πέδιλα με ελάχιστο έως καθόλου πάτο, το 99% των μπαλαρίνων, τα τακούνια-γόβες-πλατφόρμες, και τα περισσότερα αθλητικά παπούτσια),
ντύνομαι με μια μεγάλη γκάμα ρούχων (με εξαίρεση τα υπερβολικά skinny παντελόνια, τα λινά, τις μίνι φούστες, τα βαθιά ντεκολτέ, τις φαρδιές μπλούζες, τα πουκάμισα, μάξι φούστες),
τρώω σχεδόν τα πάντα (εκτός από κάθε είδος κρεατικού-το σουβλάκι είναι εξαίρεση-, τα ψάρια, κοτόπουλο, σούπες, γεμιστά, πατάτες κοκκινιστές&του φούρνου, και μερικά ακόμα).
Για ψώνια πάω σχετικά συχνά. Ξεκινάω χαρούμενη που θα δω αυτό το "κάτι" που θα μου κάνει το "κλικ", αλλά καταλήγω πάντα απογοητευμένη απ'όλα και με όλα.
Καμμία ράτσα ρούχων δεν μπορεί να με ικανοποιήσει απολύτως. Κάτι λείπει σε όλα.
Και καμμία ράτσα παπουτσιών δεν έχει ούτε ένα ζευγάρι ιδανικό για εμένα.
Όποιος έρχεται μαζί μου για ψώνια, ξέρει τι έχει να αντιμετωπίσει. Όταν αγόρασα τα αναρριχητικά μου παπούτσια, έκανα 2 1/2 ώρες μόνο. Δοκίμασα 8 μοντέλα, από 5 νούμερα το καθένα. Και τελικά αγόρασα αυτό που είχα απορρίψει εξ αρχής, 3 μήνες πριν...
Σε ότι αφορά τις μπότες, μπαλαρίνες, πρέπει να είμαι εξοπλισμένη πάντα με τα δύο ζευγάρια πάτους σιλικόνης μου, καθώς και ποικιλία από κάλτσες προκειμένου να πετύχω τον καλύτερο συνδυασμό και να μείνω ευχαριστημένη από το τρίο "παπούτσι-πάτος-κάλτσα", αλλιώς δεν αγοράζω παπούτσια.
Τα πεδιλάκια που όλες φοράνε, τα έχω ήδη ξεγράψει από τη λίστα μου. Για μένα αυτά δεν υπάρχουν.
Κι έτσι συνεχίζεται και για τα υπόλοιπα...
Μέχρι, που μια εξαντλητική μέρα με ψώνια, δοκιμασίες, απογοήτευση, απελπισία, και πολλή πολλή κατάθλιψη (όταν δοκιμάζεις όλη την Ερμού και τίποτα δεν σου κάθεται καλά), λίγο πριν βάλω τα κλάματα, αποφάσισα να μπω σε ένα μαγαζάκι όντας σίγουρη ότι κι εκεί δεν θα είχα καμμία απολύτως ελπίδα.
Ζήτησα να δοκιμάσω ένα ζευγάρι πεδιλάκια (από αυτά με τον λεπτό πάτο που όταν περπατάς στον δρόμο νομίζεις ότι πατάς σε χαλίκια) στο νούμερό μου. Φυσικά, το νούμερό μου, είναι φαρδύ όσο τρία νούμερα παραπάνω. Το μήκος καλό ήταν.
Παραδόξως, ζήτησα να δοκιμάσω το μικρότερο, το 39. Όλως περιέργως, το 39 ταίριαξε στο πόδι μου (πολύ λεπτό και μεγάλο), κι έτσι σηκώθηκα να τα περπατήσω στο μαγαζί. Τελικά έφυγα από εκεί με μια σακούλα πέδιλα στα χέρια.
Τα πρώτα μου πέδιλα!
Ένιωθα ευτυχισμένη. Δεν είχα ξανανιώσει έτσι πιο πριν.
Στο σπίτι, κάναμε πάρτυ.
Κι όταν τα φορούσα, δεν με ενοχλούσαν. Δεν πονούσα πουθενά. Magic!
Τα τελευταία 3 χρόνια, αγοράζω από εκεί τα καθημερινά μου παπούτσια. Καλή Ελληνική ποιότητα και κατασκευή, προσιτές τιμές, αληθινά παπούτσια που τα χαίρεσαι.
Πρόκειται για μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση που συνεργάζεται με μικρότερες Ελληνικές βιοτεχνίες, και βγάζουν παπούτσια που φοριούνται άνετα.
Το όνομα αυτού; Λέλος. Στην Αιόλου 19, Ερμού.
Χάρη σ'αυτούς κάθε φορά που αγοράζω ένα ζευγάρι παπούτσια, φεύγω από εκεί ανανεωμένη, με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, σαν να έκανα face lifting. Και χαρούμενη. Πολύ χαρούμενη.
Τους συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Έχω κάνει και μεγάλη πρόοδο: Το περασμένο Σάββατο μπήκα...και βγήκα με νέες μπαλαρίνες...σε 15 λεπτά!
Στα παπούτσια.
Στα ρούχα.
Σο φαγητό.
Σε όλα δηλαδή.
Παρόλα αυτά, φοράω σχεδόν όλα τα παπούτσια (εξαιρούνται τα λεπτά πέδιλα με ελάχιστο έως καθόλου πάτο, το 99% των μπαλαρίνων, τα τακούνια-γόβες-πλατφόρμες, και τα περισσότερα αθλητικά παπούτσια),
ντύνομαι με μια μεγάλη γκάμα ρούχων (με εξαίρεση τα υπερβολικά skinny παντελόνια, τα λινά, τις μίνι φούστες, τα βαθιά ντεκολτέ, τις φαρδιές μπλούζες, τα πουκάμισα, μάξι φούστες),
τρώω σχεδόν τα πάντα (εκτός από κάθε είδος κρεατικού-το σουβλάκι είναι εξαίρεση-, τα ψάρια, κοτόπουλο, σούπες, γεμιστά, πατάτες κοκκινιστές&του φούρνου, και μερικά ακόμα).
Για ψώνια πάω σχετικά συχνά. Ξεκινάω χαρούμενη που θα δω αυτό το "κάτι" που θα μου κάνει το "κλικ", αλλά καταλήγω πάντα απογοητευμένη απ'όλα και με όλα.
Καμμία ράτσα ρούχων δεν μπορεί να με ικανοποιήσει απολύτως. Κάτι λείπει σε όλα.
Και καμμία ράτσα παπουτσιών δεν έχει ούτε ένα ζευγάρι ιδανικό για εμένα.
Όποιος έρχεται μαζί μου για ψώνια, ξέρει τι έχει να αντιμετωπίσει. Όταν αγόρασα τα αναρριχητικά μου παπούτσια, έκανα 2 1/2 ώρες μόνο. Δοκίμασα 8 μοντέλα, από 5 νούμερα το καθένα. Και τελικά αγόρασα αυτό που είχα απορρίψει εξ αρχής, 3 μήνες πριν...
Σε ότι αφορά τις μπότες, μπαλαρίνες, πρέπει να είμαι εξοπλισμένη πάντα με τα δύο ζευγάρια πάτους σιλικόνης μου, καθώς και ποικιλία από κάλτσες προκειμένου να πετύχω τον καλύτερο συνδυασμό και να μείνω ευχαριστημένη από το τρίο "παπούτσι-πάτος-κάλτσα", αλλιώς δεν αγοράζω παπούτσια.
Τα πεδιλάκια που όλες φοράνε, τα έχω ήδη ξεγράψει από τη λίστα μου. Για μένα αυτά δεν υπάρχουν.
Κι έτσι συνεχίζεται και για τα υπόλοιπα...
Μέχρι, που μια εξαντλητική μέρα με ψώνια, δοκιμασίες, απογοήτευση, απελπισία, και πολλή πολλή κατάθλιψη (όταν δοκιμάζεις όλη την Ερμού και τίποτα δεν σου κάθεται καλά), λίγο πριν βάλω τα κλάματα, αποφάσισα να μπω σε ένα μαγαζάκι όντας σίγουρη ότι κι εκεί δεν θα είχα καμμία απολύτως ελπίδα.
Ζήτησα να δοκιμάσω ένα ζευγάρι πεδιλάκια (από αυτά με τον λεπτό πάτο που όταν περπατάς στον δρόμο νομίζεις ότι πατάς σε χαλίκια) στο νούμερό μου. Φυσικά, το νούμερό μου, είναι φαρδύ όσο τρία νούμερα παραπάνω. Το μήκος καλό ήταν.
Παραδόξως, ζήτησα να δοκιμάσω το μικρότερο, το 39. Όλως περιέργως, το 39 ταίριαξε στο πόδι μου (πολύ λεπτό και μεγάλο), κι έτσι σηκώθηκα να τα περπατήσω στο μαγαζί. Τελικά έφυγα από εκεί με μια σακούλα πέδιλα στα χέρια.
Τα πρώτα μου πέδιλα!
Ένιωθα ευτυχισμένη. Δεν είχα ξανανιώσει έτσι πιο πριν.
Στο σπίτι, κάναμε πάρτυ.
Κι όταν τα φορούσα, δεν με ενοχλούσαν. Δεν πονούσα πουθενά. Magic!
Τα τελευταία 3 χρόνια, αγοράζω από εκεί τα καθημερινά μου παπούτσια. Καλή Ελληνική ποιότητα και κατασκευή, προσιτές τιμές, αληθινά παπούτσια που τα χαίρεσαι.
Πρόκειται για μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση που συνεργάζεται με μικρότερες Ελληνικές βιοτεχνίες, και βγάζουν παπούτσια που φοριούνται άνετα.
Το όνομα αυτού; Λέλος. Στην Αιόλου 19, Ερμού.
Χάρη σ'αυτούς κάθε φορά που αγοράζω ένα ζευγάρι παπούτσια, φεύγω από εκεί ανανεωμένη, με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, σαν να έκανα face lifting. Και χαρούμενη. Πολύ χαρούμενη.
Τους συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Έχω κάνει και μεγάλη πρόοδο: Το περασμένο Σάββατο μπήκα...και βγήκα με νέες μπαλαρίνες...σε 15 λεπτά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου