Ροζ γυαλάκια

Το Σάββατο 18/05 έτυχε (;) να βρεθώ στο Athens Metro Mall, το "μικρό " εμπορικό κέντρο στον σταθμό μετρό Αγίου Δημητρίου. Αυτό το εμπορικό κέντρο μου αρέσει πιο πολύ από τα μεγάλα, γιατί είναι πιο φιλικό στον επισκέπτη, δεν χάνεσαι, είναι σχετικά ευήλιο-η οροφή είναι φτιαγμένη από διαφανές υλικό- υπάρχει μια καλή πικοιλία στα μαγαζιά.
...Και ήξερα εκ των προτέρων ότι  το αγαπημένο μου περιοδικό fitness, είχε events. Το πρόγραμμα της ημέρας είχε χορό,πολύ χορό. Παρουσιάστηκε το pole dancing (που προσφέρει απίθανο σώμα και δυνατότητες), χορός αλά Bollywood (κινήσεις σώματος που ποτέ δεν φανταζόμουν ότι υπήρχαν), και...Latin, Salsa, κλπ!
Από ψηλά παρακολουθούσα συνεπαρμένη τους χορευτές της σχολής latin, νέοι και νέες, να δείχνουν πρώτα τα βήματα, έπειτα να...καλούν το κοινό να χορέψει μαζί τους με μουσική!
Το θέαμα, πραγματικά μοναδικό. Έβλεπε κανείς, κοπέλες, παιδάκια, μαμάδες, αλλά και ελάχιστοι άντρες με τις συντρόφους τους, να χορεύουν, εκεί. Και το πιο όμορφο; Οι χορευτές και χορεύτριες της σχολής, χόρευαν κι αυτοί-τα ταίρια τους ήταν από εξάχρονα κοριτσάκια μέχρι γυναίκες μέσης ηλικίας. Οι άντρες -με εξαίρεση έναν- ή ήταν ελάχιστοι, ή ντρέπονταν να βγουν στην πίστα!

Κι εκεί που απολάμβανα αυτή τη σκηνή, την προσοχή μου τράβηξε ένα μικροκαμωμένο γλυκύτατο κοριτσάκι, δίπλα μου. Με καστανόξανθα μαλλιά, λεπτά χεράκια, παπουτσάκια, μεένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, και δοντάκια σαν του Bugs Bunny, χόρευε κι αυτό. Και προσπαθούσε να πλησιάσει πιο κοντά στο τζαμένιο μπαλκόνι, να δει τους χορευτές. Και κάθε φορά που πλησίαζε με φόρα, ακουγόταν ένα μεταλλικό γκλιν γκλιν. Ήταν τα ροζ γυαλάκια που φορούσε, που την εμπόδιζαν να πλησιάσει στο τζάμι. 
Τριών χρονών κοριτσάκι. Είχε ήδη μυωπία και από 1 βαθμό αστιγματισμού στο κάθε μάτι. 
Στενοχωρήθηκα λίγο. Μου θύμισε εμένα όταν ήμουν 4 1/2 χρονών στο νηπιαγωγείο, φορούσα ήδη γυαλιά και δεν μου άρεσε γιατί τότε ήμουν το μοναδικό παιδάκι με γυαλιά και διέφερα.. Κάπου στη δική της ηλικία, κατάλαβαν οι δικοί μου ότι δεν έβλεπα καθαρά. Και πως μπορείς σε ένα τόσο μικρό παιδί να διαπιστώσεις σε τι βαθμό είναι το πρόβλημα; Δύσκολο.
Στενοχωρήθηκα, γιατί όπως συνέβη σε μένα αλλά και σε χιλιάδες παιδιά, έτσι και στη μικρούλα αυτή, οι βαθμοί μυωπίας και αστιγματισμού θα αυξάνονται με την πάροδο των ετών και ίσως σταθεροποιηθούν στην ηλικία των 22-26. Και μέχρι τότε, θα παιδεύεται με γυαλιά, φακούς επαφής, γυαλιά ηλίου, και με δραστηριότητες λίγο πιο απαιτητικές από τις συνηθισμένες, θα δυσκολευτεί, δεν θα τις απολαύσει.
Αλλά μαγκιά της, η μικρή ήταν τόσο γλυκιά, που κανείς δεν θα σταθεί στα γυαλιά. Ούτε καν η ίδια. Θα τα συνηθίσει, και θα "παίζει" μαζί τους. Όταν θα έρθει η ώρα να τα αποχαιρετήσει, δεν θα θέλει. Κι όταν το πάρει απόφαση... Δεν θα τη σταματάει τίποτα...