Περί χρυσόψαρου

Να σας συστήσω τον Χάρη και τον Μπάμπη! 

Τα βαφτιστικά τους είναι απ'το Χαράλαμπος. 

'Ηταν μια ευχάριστη αλλά και συγκινητική έκπληξη, δώρο για τα φετινά μου γεννέθλια. (τα οποία εγώ δεν ήθελα ούτε να θυμάμαι).

Μέχρι τώρα είχα πάντα μόνο ένα χρυσόψαρο.
Πρώτα ο Μπούφος (Τζιτζιμπούφος, επιρροή από το καναρίνι Τζιτζιφιόγκος).
Έπειτα ο Ρούλης (Ζωηρούλης). 

 Ο Μπούφος, όνομα και ψάρι, έμεινε 6 ολόκληρα χρόνια μαζί μου, ώσπου μια μέρα αποφάσισε να πάρει τα μπογαλάκια του και να πάει ένα ταξιδάκι. Που και που, μου στέλνει κάρτες με μπουρμπουλήθρες.

Εδώ, σε μοναδικά στιγμιότυπα, παρέα με τον Δαίμονα, όνομα και γατί.

Μετά ήρθε ο Ρούλης, πολύ ζωηρός.
Έμεινε ένα περίπου χρόνο κοντά μου όταν του 'στριψε και αποφάσισε να πάει να βρει τον Μπούφο. Το σκασμένο!

Κι έμεινα χωρίς ψάρι.
Ποιόν θα φοβέριζα τώρα, με το τηγάνι;

Έχω λίγο καιρό μετακομίζω. Απ'το ισόγειο στον τρίτο όροφο. Μεγάλη απόσταση.
Όταν θα είχα πλήρως διαμορφώσει τον χώρο, σκεφτόμουν, να υιοθετήσω κάποια στιγμή ένα αδέσποτο χρυσόψαρο. Να κάνω ένα καλό στην κοινωνία και να ομορφύνω το νέο μου σπίτι.

Τελικά ήρθε πολύ νωρίτερα. 
Το πιο γλυκό δώρο!