Κρεωπολείο μαλλιών

Πήγα το Σάββατο στο κέντρο της Αθήνας για σύντομα και πολύ συγκεκριμένα ψώνια. Κι όπως γίνεται και με το κράτος, ξέφυγα από τα σχέδιά μου και τον προϋπολογισμό που είχα στα πρακτικά του μυαλού μου. 

Περπατούσα αμέριμνη όταν πρόσεξα μια βιτρίνα με τυλιχτά πράγματα. 

Πλησίασα και κάτι έκανε τσάφ! μέσα μου, κάτι που ενώ το αγνόησα και προχώρησα στον δρόμο, με έσπρωξε τελικά να ξαναγυρίσω πίσω στη βιτρίνα και να μπω στο μαγαζί...

Και ακολουθεί ο εξής διάλογος:

-Παρακαλώ, τι θα θέλατε;

-Θέλω χοντρό.

-Πόσα;

-Τέσσερα.

-Πως θα το κάνετε;

-Δεν ξέρω ακόμα.

Τα τυλιχτά αυτά που μου έκαναν "κλικ", δεν ήταν κοκορέτσι. 

Σε μαγαζί με μαλλιά πλεξίματος μπήκα! Πολύχρωμα, μεγάλα, μικρά, σε διάφορα πάχη και κάλλη, κουβάρια, μου κέντρισαν το ενδιαφέρον.

Διάλεξα τέσσερα υπέροχα χρώματα.

Πάω στο ταμείο με την εντύπωση ότι ένα 20ευρο θα μου έφτανε. Χρειαζόμουν όμως άλλο ένα 20ευρο. Κι έτσι πήγα μέχρι το Σύνταγμα για να βρω ΑΤΜ. !@#$% την ατυχία μου όμως, τα ΑΤΜ ήαν σκεπασμένα σαν τα καλτσόνε που τρώγονται, λόγω μιας πορείας ανθρώπων που γινόταν εκείνη τη στιγμή. Έψαξα λίγο και μετά από πολύ ψάξιμο βρήκα ένα ΑΤΜ ξεσκέπαστο και ζουμερά λαχταριστό, μπροστά στα μάτια μου τόση ώρα. Έβαλα μια πλασική κάρτα στην υποδοχή, έβαλα και έναν μυστικό αριθμό που μόνο εγώ ξέρω, πάτησα το "ok" και αυτό μου έδωσε 20 ευρώ. Που τα βρήκε, δεν ξέρω. Πήρα την κάρτα μου και πήγα πάλι πίσω στο κρεωπολείο μαλλιών. Με περίμεναν εκεί, πίσω από το ταμείο που τα είχε φυλάξει για μένα ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού. Πλήρωσα, και όλο χαρά ξεκίνησα για το σπίτι. !@#$% την ατυχία μου όμως, κανένα από τα μμμ, δεν λειτουργούσε λόγω της ανθρώπινης πορείας που είχε προηγηθεί (!@#$% την τύχη μου) και έφτασα σερνάμενη μετά από 2χλμ σε 50min, σπίτι.

Με τις "γνώσεις" που έχω, έφτιαξα 2 κομμάτια από "κάτι".

Υπάρχει κανείς εκεί έξω να μου πει σε ποιό στάδιο συναντάμε αυτό το "κάτι";


Ευχαριστώ.