Γαμήλια κάρτα

Καλή Χρονιά!
Χρόνια πολλά!
Ευτυχισμένο το 2014, με υγεία μπλα μπλα μπλα.... επιτυχίες σε όλους τους τομείς μπλα μπλα μπλα... μπλα.

Με αφορμή το πέρασμα στο νέο έτος, αν και λίγο αρκετά καθυστερημένα, θίγω το πρόβλημα της εύρεσης πρωτότυπων και νέων, μη βαρετών ευχών. Ευχές για κάθε περίσταση, αν δεν έχετε έμπνευση τότε που πραγματικά τη χρειάζεστε, μπορεί να είναι ένα εξαιρετικά επώδυνο πρόβλημα.

Κάτι ακριβώς παρόμοιο μου συνέβη πριν μερικούς μήνες...

Συνήθως είμαι πολύ περιγραφική. Και στον προφορικό, και στον γραπτό λόγο. Τα σύντομα μηνύματα τα έχω εξορκίσει.

Και ο γενικός κανόνας:  Όταν θες πολύ, κάτι, δεν σου έρχεται με τίποτα.

Ήθελα να γράψω ευχές σε μία γαμήλια κάρτα. Πρωτότυπες κι έξυπνες.

Παρακάλεσα τον Θεούλη. Ικέτεψα το Άγιο Πνεύμα να με φωτίσει. Έστυψα το μυαλό μου, ζήτησα τη βοήθεια της μαμάς, φίλων. Τίποτα. Δε μ’ άρεσε καμία.

Στο τέλος τηλεφώνησα σε μία φίλη μου ( 600χλμ μακριά μου), που –επιτέλους- έχει ίντερνετ στο σπίτι, και ήταν πιο εύκολο να ψάξει εκείνη στο Google, παρά εγώ στην δικιά μου μπακατέλα.

Και πάλι τίποτα. Όλες οι ευχές ήταν κοινές, βαρετές και πολύ κλισέ. Τύπου «ρόδα να στολίσουν την ομορφότερη μέρα της ζωής σου», «ο κοινός σας βίος ανθόσπαρτος», και άλλες τέτοιες χαζομάρες. Και μετά σου λέει, πρωτότυπες!

Μέσα από το τηλέφωνο άκουγα φωνές, ουρλιαχτά.

- «Αϊ γ@μ$%^&!».  Δεν ταιριάζει σε ευχετήρια κάρτα.

Σφυρίχτρες, το κοινό να ζητωκραυγάζει,

 - «καρι#$@!» … μου πήρες την καρδιά και κοίτα πως κατάντησα, να ανεβαίνω της εκκλησίας τα σκαλιά…, συμπλήρωσα σκεπτόμενη.

    

Έπαιζε μπάσκετ η εθνική Ελλάδος, και κάθε φορά που η μπάλα δεν έμπαινε στο καλάθι, ακουγόντουσαν τα ανάλογα επιφωνήματα.

Μισή ολόκληρη ώρα, περπατούσα πάνω-κάτω, με την κάρτα ανοιχτή στο γραφείο, το στυλό στο χέρι, το τηλέφωνο στο αφτί, τη μητέρα μου όρθια να με κοιτάζει, περίμενα να ανοίξει ο ουρανός του μυαλού μου, και να βρέξει ιδέες. Τίποτα, τίποτα, τίποτα. Ευχή ούτε για δείγμα.

Δεν μπορούσα να καθυστερώ άλλο, ντύθηκα (γιατί ούτε ντυμένη ήμουν όσο σκεφτόμουν, γιατί η έξυπνη, διάλεξα στράπλες φορέματα, χωρίς να έχω αντίστοιχα, τον απαραίτητο στράπλες...εξοπλισμό, και εκτός αυτού, το μοναδικό φόρεμα που ταίριαζε, ήθελε μάζεμα), μπήκα στο αυτοκίνητό μου, και ξεκίνησα για το πάρτι. Μέχρι να φτάσω, σίγουρα έπεσε κανά αστέρι κι έκανα μια ευχή.

ΥΓ προς τους νεόνυμφους:

1. Ελπίζω να σας άρεσαν οι ευχές, πολύ συχνά νιώθω πράγματα αλλά δεν μπορώ να τα εκφράσω στο χαρτί.

2. Σε καμία περίπτωση το χαρτί δεν εκφράζει τις αληθινές μου ευχές.

3. Έκανα ότι μπορούσα!!!