Θέλω τη μαμά μουουουου....

Χτες το απόγευμα κάποιοι ζήσανε ΜΕΓΑΛΕΣ στιγμές μαζί μου.
Δεν μαγείρεψα (ευτυχώς που έμεινε μία μερίδα μακαρόνια-σκέτα- από την προηγούμενη, γιατί δεν είχα καθόλου μα καθόλου όρεξη),
Δεν συμμάζεψα το σπίτι (σκούπισμα-σφουγγάρισμα το Σαβ/κο που δε θα 'χω παρέα, και ΑΝ έχω όρεξη)...
Αλλά...
Έβαλα πλυντήριο (ρούχων) και σιδέρωσα!
Τα δύο ...χέρια βοηθείας που είχα, ήταν και πολύ παρλαπίπες, έπαιρναν πρωτοβουλίες χωρίς να ζητήσουν τη δική μου άποψη, με αποτέλεσμα να καθυστερήσω απίστευτα να πατήσω το κουμπί ON για να πάρει μπρος το πλυντήριο. Και όταν επιτέλους ξεκίνησε,(...ρούχα μαζί που πλύθηκαν... Κι έχουνε γίνει ρόοοοοοοοοοζζζζ....) αυτά έστησαν την σιδερώστρα στα πόδια της (γιατί η ίδια ήταν πολύ κουρασμένη για να το κάνει μόνη της) και με περίμεναν να φέρω το σίδερο.
"θέλω τη μαμά μουουουου.... ήταν το πρώτο πράγμα που βγήκε απ'το στόμα μου, όταν άρχισαν οι διαφωνίες με τα χέρια.
"όχι, δεν θα το κάνεις έτσι, θα το βάλεις έτσι...."
"μα..."
"δεν έχει μα, έτσι είναι το σωστό"
"μα, δεν..."
"δεν έχω σιδερώσει ποτέ φούστα, αλλά νομίζω έτσι είναι το σωστό, και αυτό θα κάνεις"
"θα το κάνω όπως θέλω εγώ" ήταν η απάντησή μου.
Και κούτσου κούτσου σιδέρωσα με τον τρόπο μου, τρεις φούστες.
Τώρα, κατά πόσο είναι καθωσπρέπει σιδερωμένες, αυτό είναι άλλο θέμα!