Ημέρα Δεύτερη
Φύγαμε από το ξενοδοχείο παίρνοντας όλα τα πράγματά μας μαζί, για να
κάνουμε «προθέρμανση». Λίγο πριν την «προθέρμανση», ένας τρελός αποχώρησε.
Ισχυριζόταν ότι την έχει ξανακάνει άλλες 60 φορές, και ότι βαριόταν να την
κάνει μία ακόμα.
Στο 1/10 της διαδρομής, ψόφησαν τα 1400 άλογά μου. Με βαριά καρδιά γύρισα
στην αφετηρία και κάθισα με τις ώρες χωρίς να ‘χω κάτι να περάσω την ώρα μου.
Αγνόησα-εν μέρει- τις εντολές των αρχηγών και πήγα μια απογευματινή βόλτα στο
βουνό. Αποφάσισα να γυρίσω πίσω μόνο όταν βρέθηκα τετ α τετ με ένα ήρεμο κοπάδι
κατσίκια, κι ένα ακόμα πιο ήρεμο σκυλάκι ή ότι άλλο ήταν. Είχε κάτι μεγάλα
δόντια, και τα σάλια του έτρεχαν. Ήταν τόσο χαρούμενο που έβλεπε άνθρωπο, που
κοιταζόμασταν για δέκα λεπτά. Κατέληξα να έχω σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο για
μισή ώρα, μέχρι το σκυλάκι να απομακρυνθεί και να κατηφορίσω με ασφάλεια προς
το χωριό. Οι υπόλοιποι γύρισαν αργά το βράδυ, μισή ώρα πριν τα μεσάνυχτα. Μέχρι
τότε, δεν είχα ανταλλάξει κουβέντα με άνθρωπο, mini market και κατά
συνέπεια, εφημερίδες-περιοδικά δεν υπήρχαν, το βιβλίο μου που ζύγιζε ένα κιλό,
το είχα αφήσει στο πούλμαν που μας είχε αφήσει τρία χωριά πιο πίσω.
Ατυχία!
Γύρω στις 2.30 πμ στήθηκαν σκηνές και ξεραθήκαμε στον ύπνο.
Έστησα την ανύπαρκτη σκηνή μου στο άψε σβήσε.
Υπόστρωμα, υπνόσακος, μαξιλάρι ύπνου.
Ζζζζζζζζζζζζζζ….
Ονειρευόμουν πως θα ήταν αν είχα πάει κι εγώ εκεί ψηλά με τους υπολοίπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου