Ποτέ δεν το περίμενα αυτό από εμένα.
Εσχάτη προδοσία.
Εγώ, φανατική εργένισσα στην κουζίνα, να καταπατώ την υπόσχεση που είχα δώσει στον εαυτό μου από τότε που με θυμάμαι.
Στην κουζίνα μπαίνουμε μόνο για να φάμε, και να φτιάξουμε coctails/smoothies,punch.
Κι όμως... Αυτόν ακριβώς τον κανόνα καταπάτησα για πρώτη φορά την περίοδο 2004-2008 όντας φοιτήτρια και, αναγκαστικά, όταν τα φαγητά της γιαγιάς -που μου έστελνε με το ΚΤΕΛ, και τα οποία διατηρούνταν στο ψυγείο για περίπου δύο εβδομάδες- τα κλάταραν, έπιασα στα χέρια μου για πρώτη φορά: κατσαρόλα...τηγάνι...τρυπητήρι... Και κατόρθωσα να φτιάχνω: ρύζι...πουρέ (έτοιμο, σε σκόνη)...μακαρόνια...ομελέτα...
Τελείωσαν όμως τα φοιτητικά χρόνια, και τελείωσε και η πρακτική μου στην κουζίνα. Ξαναγύρισα στις παλιές συνήθειες: Φαγητό μαγειρεμένο από τη μαμάκα μου. Και συνεχίστηκε μέχρι και πριν λίγους μήνες.
Πλέον μένω μόνη μου (γιούπι! φοιτητικά χρόνια Νο.2) σε ένα τεράαααστιο σπίτι, με μια ολοκαίνουρια κεραμεική κουζίνα (που ακόμα μαθαίνω πως λειτουργεί-και πως την καθαρίζουμε), ένα σκασμό ντουλάπια ιδανικά να πλαισιώσουν ταβέρνα, κατσαρολικά, χύτρες, τηγάνια, και...βασικά υλικά που κάθε καθωςπρέπει κουζίνα πρέπει να έχει στα ντουλάπια της.
Ειδικά δε αυτό το τελευταίο, τελειωμό δεν έχει. Τα βασικά υλικά είναι πάρα πολλά. Σιγά που θα τα χρησιμοποιήσω εγώ όλα αυτά...!
Κι όμως.... Ποτέ μη λες ποτέ.
Τους τελευταίους δύο μήνες που κάνω διακοπές, χαζεύω διάφορα στο ίντερνετ, πέφτει το μάτι μου σε κάτι γλυκά βγαλμένα μόλις από τον φούρνο, ζουμερά, μυρωδάτα...
Κάπως έτσι ξεκίνησα να πειραματίζομαι και να δημιουργώ. Γλυκά αλλά και κανονικά φαγητά. Η πικοιλία μου δεν είναι μεγάλη, αλλά αξιόλογη και πολλά υποσχόμενη.
Και κάθε φορά, με...μπελάδες, φυσικά.
Καλωσορίσατε στο Μάναααααα....!!! Φαϊ...!!!.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου